Ormandayım.
Koşuyorum.Nereye gittiğimi bilmeden koşuyorum.Kalbimin son raddesine kadar attığını hissediyorum.Yolun sonunda ne olduğunu bilmiyorum fakat ilerlemeye devam ediyorum.
Ağaçların arasında küçük bir kız çocuğu bana sırıtarak bakıyor.Bembeyaz elbisesi kana bulanmış.Ağzında,ellerinde ve boynunda kan damlaları var.Gözlerinde ise oldukça korkunç bir ifade.
Mina.
Kan ter içinde uyandığımda hala gördüğüm kabusun etkisindeydim.O da neydi öyle?O an ellerim vücuduma değdi.Buz gibiydi.Aynı zamanda üşüyordum.
Bakışlarım odamın sonuna kadar açılmış penceresine kaydı.Uyumadan önce kapattığıma adım gibi emindim.Omzum ağrıdığı için soğuk havada asla uyuyamazdım.Kim açmıştı bunu? Hacer teyze mi?
Kendimi zorlayarak ayağa kalkmaya çalıştım fakat anında dengemi kaybetmiştim.Yatağımın yanındaki komidinden tutunmaya çalışırken bazı eşyalar yere doğru savruldu.Ben de dengemi sağlayamayarak yere düştüğümde aniden odamın kapısı açılmıştı.
Gelen Hacer teyzeydi.
"Hera iyi misin kızım?"
Başımın ağrısı tarif edilemeyecek derece fazlaydı.Vücudumda yoğun bir bitkinlik hissediyordum.Ve deli gibi susamıştım.Hacer teyze beni ayağa kaldırarak yatağıma geri yatırdığında üzerimi sıkıca örttü.
"Bu aralar iyi beslenmediğin için bayılıp duruyorsun.Bir doktora görünsen iyi olacak."
Kaşlarım havaya kalktı."Bayılıp durmak mı?"
Onunda kaşları aynı şekilde havaya kalktı."Hatırlamıyor musun?"
"Neyi hatırlamıyor muyum?"
"Akşama doğru evin işini bitirdim alışverişe çıkacaktım.Kapıyı bir açtım sen kapının önünde baygın bir şekilde yatıyordun.Hemen odana taşıdım seni.Dün geceden beri uyuyorsun."
Bayılmış mıydım?Ben neden hatırlamıyordum? En son hatırladığım şey otobüs için durakta beklediğimdi.Bu..Çok garipti.
"Anlıyorum,"dedim şaşkınlığımı belli etmemeye çalışarak.Vücudum bu aralar iyi durumda değildi.Belki de Hacer teyzenin dediği gibi iyi beslenmediğim içindi.
"Kahvaltını hazırladım.Hadi sen giyin de gel."
Hacer teyze odadan ayrıldığında kendimi zorlayarak ayağa kalktım.İlk işim sonuna kadar açılmış penceremi kapatmak oldu.Muhtemelen ben uyurken odanın içi hava alsın diye açmıştı Hacer teyze.
Bugün hiç okula gidecek halim yoktu fakat girmem gereken önemli bir sınav vardı.Derslerimi iyice boşlamıştım zaten.Bir de sınava girmezsem her şey daha berbat olabilirdi.Havalar iyice soğuduğu için dolabımdan kışlık formamı çıkardım.Fakat etek yerine siyah bir pantolon giymeyi tercih ettim.Soğuğu seviyordum fakat üşümekten de nefret ediyordum.Ben de böyle bir ironi kişiliktim işte.
Kahverengi saçlarımı da taradıktan sonra aynanın karşısında kendimi izlemeye başladım.Oldukça soluk bir tenim vardı.Kansızlık sıkıntısı da çekmiyordum,neden böyle olduğunu hiçbir zaman anlayamamıştım.Boyum uzundu,ne çok zayıftım ne de çok kiloluydum.Göbeğinden kurtulmak için kilo vermek isteyen fakat her gördüğü yemeği tıka basa yediği için bir türlü kilo veremeyen kızlardandım işte bende.
Kumrala dönük kahverengi saçlarım ve saçlarımın bir ton açığı renge sahip olan kahve gözlerimle tipik bir Türk kızıydım.Babama çok benzediğim söylenemezdi.Onun gibi kumral saçlara ve masmavi gözlere sahip değildim çünkü.
