Siz istediniz yeni bölüm geldi.Bu arada size iki tane sorum var.Birincisi kitabımı beğeniyor musunuz,beni eleştirir misiniz? İkincisi de kitabın adını değiştireceğim sizce ne olmalı?🦋
-
Gökyüzünde yerini çoktan edinmiş olan ayın soluk ışığı karanlık odanın penceresinden sızıp yatakta huzurla uyuyan Mina'nın bedenine vururken gözlerimi ondan alamıyordum.Belki inanması zordu,fakat o buradaydı.Capcanlı karşımda duruyordu.Bunun bir rüya olmamasını ve sabah uyandığımda yine eski korkunç hayatıma dönmemeyi diliyordum.Koridordaki bağırış sesleri artarken merakıma yenik düştüm ve odanın kapalı kapısına yaklaşarak kulaklarımı iyice açtım.
"Sana onu sürüye getirmeni söylemiştim Şimal.Deran denen o cadıyı kullanıp her şeyi hatırlatman gerektiğini değil!"
Arın'ın fısıldar bir şekilde çıkan sesi bu sessizlikte bile duyulurken kaşlarımı çattım.Benden bahsediyor olmalıydı.
"Sana daha kaç defa söylemeliyim Arın!İşler istediğimiz gibi gitmedi.Ormanda kurtların saldırısına uğradık ve kız yaralandı.Onu iyileştirmem gerekiyordu.Hem gerçekleri daha ne kadar saklamaya devam edebilecektik ki? Eninde sonunda her şeyi öğrenmeyecek miydi zaten?"
Birinin nefesini dışarı üflediğini duydum.Arın olmalıydı."En azından onu bir süre daha etki altına alarak ayini gerçekleştirebilirdim.Şuan büyü etkin halde olduğu için zihni kilitli.Düşüncelerim ona işlemeyecektir."
Duyduğum sözler karşısında sinirlerim gerilirken çıkan sesi umursamadan odanın kapısını hızla çarptım ve koridora çıktım.İkisinin de bakışları aynı anda bana dönerken benim bakışlarım direk olarak Arın'a yoğunlaşmıştı.
"Sana zihnimi ele geçirebileceğini kim söyledi seni piç kurusu?"
Ne yaptığımı bilmiyordum.Neden böyle davrandığımı? Sinirlenmiştim.Sinirimden aldığım güçle onu duvara doğru ittirdiğimde geriye doğru sendelemişti.
"Kimse benim zihnimle,bedenimle veya ruhumla oynayamaz.Bu hakkı kimseye vermem."Alev saçan gözlerimi ona diktim."Gerekirse bunu yapmaya kalkışan kişileri öldürürüm."
Sağ elimi havaya kaldırıp güçlü bir yumruğu suratının ortasına geçirdiğimde kayışlar çoktan kopmuştu.Kulaklarıma tiz bir çığlık sesi nüfuz ettiğinde bir beden beni hızla geriye çekti ve Arın ile aramıza girdi.
"Ne yaptığının farkında mısın sen?Onu sinirlendirirsen neler olabileceğini biliyor musun? Sana zarar verebilir."
Elimi saçlarıma daldırdım."Umurumda sanıyorsun ha?"Göz yaşlarım yanaklarımdan akmaya başlamıştı."Bunca yaşadığım şeyden sonra umurumda mı sanıyorsun?Ben cehennem gibi geçen koskoca bir ay geçirdim.Acı çektim.İliklerime kadar acı çektim.O içeride mışıl mışıl uyuyan çocuğun ablası neler yaşadı siz biliyor musunuz? Kardeşinizi yaşamasına rağmen ölü bilmek nasıl bir his siz biliyor musunuz?"
Artık yüzlerine bile bakamıyordum.Titreyen bedenimi duvara yaslayıp yere doğru kaydığımda düşündüğüm tek şey Almina'nın çektiği acılardı.Onun dünyası alt üst olmuştu.Kardeşi yaşıyor olmasına rağmen onun ölü olduğunu düşünüyordu.Her gün gizli gizli mezarlığa giderek boş bir mezarın başında ağlıyordu.Ailesi onu boşu boşuna terk etmişti.Almina boşu boşuna acı çekiyordu.
Orada ne kadar kaldım bilmiyorum.Şimal ve Arın ağızlarını dahi açmadan orada bulunduğum süre boyunca beni izlemişlerdi.Sonunda kendimi toparlayıp ayağa kalkabildiğimde Mina'nın yanına gitmem gerektiğini biliyordum.Göz yaşlarımı sildim ve odaya doğru yaklaşmaya başladım.
