KÖR | Texting •B×B•

Kör -21-

*Şarkı: Kahraman Deniz: Böyle Sever 🎶

Bu bölüm, herkese ithafen... 🌹

🌈

Açılan büyük fenerle birlikte yüzünü gördüğüm Ufuk, elinde bir gitarla, sandalyede oturuyordu. Nefesim götüme kaçmış gibi bir süre bekledim, idrak etmeye çalıştım doğrusu. Nasıl? Nasıl olabilirdi ki?

Anonim, Ufuk'tu yani... Ona olan aşkımı, bilmeden, yine ona anlatmıştım.

Yüzünün sağ yanını net gösteriyordu ışık, ama sol tarafı silikti. Böyle ne kadar yakışıklı olduğunun farkında mıydı acaba?

Ben, şaşkınlıktan beş karış açılmış ağzımla ona bakarken elindeki gitarın tellerine dokundu narince.

Birkaç nota firar ettiğinde, benim de gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Tam da terk etmek üzereydim bu şehri,

Ait olmadığım sokaklara dönmek için.

Aniden sen geldin ve mahvettin beni,

Ben böyle güzel bir hata hiç görmemiştim."

Ona biraz daha yaklaşıp yüzüne dikkatlice baktım. Kıpkırmızı olmuş suratı ve dolmuş gözleriyle benden bir farkı yoktu. Tek ayrıntı, benim hıçkırarak ağlayacak dereceye gelmemdi.

Sanki bir rüyanın içindeydim, sanki başka bir gezegende... Başka bir ütopyada...

Bu kadar güzel bakılmaz be adam.

İçim eriye eriye karşılık verdim bakışlarına. Hâlâ neler olduğuna bir anlam veremesem de içimden bir şeyler kopuyordu. Bir şeyler içimde depremler yaratıyordu ve ben savruluyordum, Ufuğa doğru...

Ağlamak istiyordum ama gülmek de istiyordum aynı zamanda. Ben kesin duygu kaşarı olmuştum.

Sesini duymak bana o kadar iyi geliyordu ki... Yüzümdeki huzur kırıntıları bundandı.

"Her şeye hile karışsa bile oyun seversin,

İkimiz de hiç ölmeyecek gibi gülersin.

Duramazsan anlarım, ben gencim ama ihtiyarım,

Sende bu öyküyü noktalarım."

Tam önüne, dizlerimin üzerine çöktüğümde kafam allak bullaktı. Sadece nefes alıyordum ama ruhum çoktan başka diyarlara gitmişti.

Bana neler yapıyordu bu adam...

Kalbim ağzımdan çıkacak gibi atarken tek yapabildiğim bu oluyordu; ağlayarak gülmek.

Minik korlarım kocaman okyanuslara atılıyordu sesi kulaklarıma doldukça. Okyanusa bir şey olmuyordu ama ben, rahatlıyordum yüklerim azaldıkça.

Belki de hayatımın en güzel dakikalarındaydım şuan. Şimdi ölsem, gam yemezdim.

"Yar bana düşmanım ol, gel,