Abiciklerim

!yuh yani!

Ben geldim 😋

Kimler özledi beni😋😋

Ya aslında sınır geçilmedi ama ben kıyamadım size😂

Yine her zamanki gibi 😋

Vote:120
Yorum:400

Umarım bu sefer geçer 😂

Multimedya Yıldırımların evi var

Bazılarınıza birkaç birşey söylemek istiyorum; ondan sonra yazıcam.

Sizi cidden döverim!

Yok bu ölürse okumazmış, yok şu şöyle olmazsa gidermiş, yok bölüm gecikirse takipten çıkarmış...

Okumuyorsan okuma! Gidiyorsan git! Kapı köşede!

Ben burda beni sevenlerle mutluyum!

Sen nerde mutluysan oraya siktir git!

Oh be!

Rahatladım.

Yine çok konuştum ama özür dilerim, içini boşaltmak istedim😋

Bu arada hepinizin Ramazan ayı mübarek geçsin, oruçlarınız kabul olsun inşallah

Umarım bu bölümü seversiniz 😍

Yazım yalnışları için özür dilerim 😋

İyi okumalar

Yazarın ağzından

Karaboz kollarına düşen kardeşine şok içinde baktı.

"KUMİHO!"

Korumalar hızla etrafta kalkan oluşturmuştu.

Ama ne fayda? Kardeşi kolları arasında can çekişiyordu.

Kardeşi, canın bir parçası acı çekiyordu.

Karaboz'un sesi bütün bahçede yanklınmıştı.

Müzik susmuş, onun yerini çığlıklar almıştı.

Herkes o tarafa toplanıyordu.

Özgü gördüğü manzara ile küfür mırıldanarak hızla Kumiho'nun yanına yaklaştı.

Yarayı incelerken yüzündeki o soğuk ifade vardı; ne olursa olsun o bir doktordu.

"Kurşun kalbe yakın bir yerde gibi görünüyor, ambulansı arayın!"

Özgü hızla ilk yardımı yaparken hiçbir tepki vermeyen Karaboz'a döndü.

O ilk defa böyle görünüyordu.

Özgü Kuzey'e döndü.

"Kuzey, adamını kendine getir"

Kuzey öfkeyle Karaboz'u sarstı.

"Kendine gel lan gereksiz! Şuan şok olma zamanı değil! Bir piç kardeşini vurdu ama sen sadece bakıyorsun lan!"

Karaboz kendini sarsarken hızla kardeşinin yanına eğildi ve kanlı ellerini kardeşinin yüzünde gezindirdi.

"Ölme Ayla"

Ölme Ayla.

Ölme Kumiho..

Ölme yaralı beden...

Kısa bir süre sonra ambulans sesleri duyulmuştu.

Misafirler oturmuş, olanları sessizce izliyordu.