Scarlet Princess

Kabanata 1

[FLAIRE]

"Fhaire pigilan mo ako magpapakamatay ako huhu"

"Ate para kang sira. Umayos ka nga tandain ka na eh"

Sinamaan ko siya ng tingin at bumalik sa pagkakahiga sa may kama ko. Sa gilid ng kama ay nakahanda ang dalawang bagaheng dadalhin ko. Ngunit hindi pa ako handa.

"Ate 'dyan na nga yung sundo mo. Tumayo ka na dyan at baka galitan ka nina Ina"

"Oo na, oo na"

"Saka ayaw mo pa yun makikita mo na si Prinsepe Acnus"

"Paano mo nalaman?"

"Ate naman tingnan mo nga yung laman ng kabinet mo puro larawan ni Prinsepe Acnus, maski ang kwaderno mo ay puno ng pangalan ng mahal na prinsepe. Kulang na lang ay punuin mo ng larawan itong kwarto mo niya" Kahit ganito ako pinangarap ko pa rin ang unang prinsepe noh!

"Kung pwedi lang---si Ina kasi"

Tumayo na ako at binuhat ang dalawang bagahe sa magkabilang kamay. Una akong lumabas bago siya kaya siya na rin ang nagsara ng pintuan ng kwarto ko.

Mamimiss ko ang kwarto ko. Kailan kaya ulit ako makakabalik dito ah?

Pagdating sa labas ng mansyon ay may kalesang naghihintay sa labas ng gate. Pumunta ako dun at saka ko lamang napansin na nandun sina ama, ina at ang bunso kong kapatid.

"Mag-ingat ka dun Flaire. Gawin mo ang nakaatang sayong responsibilidad. Malaki ka na at alam mo na ang mga bagay na dapat mong gawin. At iwasan mo ang pagiging sakit ng ulo. Maligayang kaarawan anak" naluluhang sambit ni Ina at niyakap ako. Naluha tuloy ako. Minsan talaga si ina may topak, minsan mabait minsan hindi.

"Umayos ka anak. Wag kang papayag na may sumakit sayo, isa kang Daverson. Maligayang kaarawan din" yumakap din si Ama sa amin ni Ina. Ganun din si bunso at si Fhaire.

"Mamimiss ko kayo Ina, ama, bunso at Fhaire. Aalis na ako"

Kinarga ang bagahe ko sa kalesa at sumunod na rin ako sa pag-akyat. Kumuway lang ako sa kanila at ganun din sila sa akin.

Pero maiiwasan ko kaya ang magiging sakit sa ulo tulad ng sabi ni Ina? Malabo haha.

Sa buong biyahe ay nakapangalumbaba lang ako sa bintana at nakatingin sa palasyo.

Pagdaan namin sa bayan ay halos nasa kalesang kinalalagyan ko ang paningin at sa akin. Napapaatras pa ang iba at ang iba naman na kababaihan na hindi pinagpala tulad ko ay puno ng inggit habang nakatingin sa akin. May kakilala naman akong kinakawayan ko habang nakangiti, yung mga magulang na minsan ko nang tinulungan sa kanilang gawain. Nginisian ko naman ang mga nakikita kong naging kalaban ko. Mainggit kayo! Haha