Mały Sekret (Yaoi) [Zakończone]

4

Obudziłem się w bardzo dobrym nastroju. Wczorajsza kolacja wyszła pyszna z pomocą Kuro. Na dodatek zjadł wszystko i prosił o dokładkę. Bawiłem się z nim świetnie pomimo wcześniejszych awantur.

Było po siódmej, a ja stałem na nogach. Uznałem, że nie ma co się już lenić. Starałem przemieszczać się po mieszkaniu po cichu, aby nie obudzić zielonookiego. Chrapał na kanapie powiem... w dziwnej pozycji. Głowa prawie na podłodze, nogi na oparciu sofy i to wszystko na brzuchu. Ja to bym się chyba udusił lub połamałby mi się kręgosłup.

Starając się nie robić hałasu wstawiłem wodę na kawę. Z szafek wiszących nad blatem wyjąłem cukier i kawę i przesypałem do kubka. Wyjąłem też mleko z lodówki. Gdy spojrzałem na "kota" uznałem, że zagrzeje mu mleka. Wyjąłem drugi kubek w białe łaty i zalałem białym roztworem, a następnie włożyłem do mikrofalówki.

Akurat pstryknął czajnik, że woda się zagotowała. Zalałem swój kubek i delektowałem się gorącym trunkiem.

Zaszedłem do salonu gdzie spał Kuro i rozłożyłem podstawki. Ten dalej słodko spał. Eee, chwila co ja powiedziałem? Kawa mi chyba jeszcze nie dotarła do mózgu.

Wróciłem po oba ciepłe napoje u położyłem na stole. Kucnąłem przed twarzą Kuro.

- Ej, obudź się śpiąca królewno. - delikatnie szturchałem go w ramie.

- Mmm - mruczał.

- Mleko ci wystygnie - pstryknąłem go delikatnie w ucho na co otworzył oczy.

- Dzień dobry - powiedział przeciągając się na łóżku.

- Dobry - usiadłem obok niego gdy dostrzegłem wolne miejsce. Złapałem za swój napój i przyglądałem się jak czarnowłosy siada przy mnie.

- Dzięki, że mi zrobiłeś - złapał za mleko i wziął wielkiego łyka.

Patrzyłem na niego z pod swojego kubka. Mimo, że miał włosy w każdą możliwą stronę miałem ochotę go pogłaskać.

- Mam coś na twarzy, że tak na mnie patrzysz? - wyrwał mnie z przemyśleń.

Spojrzałem w jego zielone oczy, a przechodząc w dół zacząłem się śmiać.

- Ta, białe wąsy - zakryłem ręką usta, aby nie zaśmiać się głośno. Ale to było komiczne.

Kuro zrobił naburmuszoną minę jak małe dziecko i przetarł buzię o rękaw koszuli. Biała smuga została a materiale, a on ten widok uśmiechał się szyderczo. Wredota.

Wypiłem swoja kawę i zakomunikowałem:

- Zostajesz dziś sam w domu. Ja idę starać się o pracę. Uważaj na siebie, nie wychodź i nie rób bałaganu.

- Tak jest mamo...

Na te słowa potargałem mu jedynie włosy na głowie i wstałem aby się ubrać. Po 10 minutach byłem gotowy do wyjścia, a Kuro oglądał TV.

- Wychodzę - krzyknąłem.

- Pa, skarbie - zawołał Kuro z nutką żartu w głosie.

Zamknąłem drzwi i ruszyłem do supermarketu odwiedzonego wczoraj.

* trzy godziny później*

Wykładałem towar na półki. Ludzie mijali mnie, zabierali co chcieli, pytali gdzie co jest, a ja miałem ich dość. Chciałem wracać do domu... do Kuro...

*pięć godzin później*

Koniec! Na reszcie. Po ośmiu godzinach fałszywego uśmiechu mam dość i chce być w domu. Przebrałem się i jak najszybciej pobiegłem do mieszkania.

Nie tylko martwiłem się o swój dobytek ale i o współlokatora. Czort wie co mu do głowy wpadło. Może już dawno wysadził mikrofalówkę.

Nie patrząc na nikogo biegłem do domu i już będąc w klatce szukałem kluczy w kieszeniach spodni.

Włożyłem klucz do zamka moich drzwi i wszedłem do środka.

- Kuro? - powiedziałem niepewnie w progu. Zdjąłem kurtkę oraz buty i zajrzałem do salonu. Co dziwne nie było go w nim. Ani w kuchni ani w łazience.

Miałem już wybiec z domu i szukać go w uliczkach budynków gdy usłyszałem szelest z mojej sypialni.

Popchnąłem niepewnie drzwi i zobaczyłem jak czarnowłosy chłopak leży wtulony w moją koszule nocną na łóżku. Skulony w kłębek na środku pościeli spał w najlepsze. Nie miałem serca go budzić. Usiadłem przy nim na łóżku u lekko odgarnąłem jego włosy z twarzy. Przebudził się.

- Cześć, wróciłem - uśmiechnąłem się.

- Witaj - mimo zaspania pokazał mi swoje białe kiełki.

Nie wiem dlaczego zrobiłem to co zrobiłem, ale teraz boje się dalszych konsekwencji.