#İmagine Dragons- Bad Liar
14.BÖLÜM...
Elimde bir oyuncak ayı ile gelmiştim bu sefer yanına. Severdi çocukken, bilirim, hatırlardım da. Aslında ben onunla ilgili hiçbir şeyi unutmamıştım ki.
Hastane odasına geldiğimde odasında olmadığını gördüm. Telaşla hemşirenin yanına gidip nerede olduğunu sordum. Acil ameliyata aldıklarını söylediklerinde beynimden vurulmuşa döndüm.
Ameliyathanenin önüne geldiğimde yetimhane müdürünün de orada olduğunu gördüm. Bana baktı, tebessüm etti.
"Sen o çocuksun."
Kaşlarımı çattım. Ben hangi çocuktum?
"Anlamadım efendim?"
Derin bir nefes aldı.
"Sen Aymira'nın her gece rüyalarında, kâbuslarında, çığlıklarında yer edinen çocuksun. Baransın sen, değil mi?"
Anlamıyordum. Ben bu kadar mı acı çektirmiştim bu kıza?
"Evet, ben Baran'ım da..."
Konuşamadım. Yutkunamadım. Elim ayağım titredi, ben yerimde sabittim böyle. Bir şey diyemiyordum, bir şey yapamıyordum.
Ağlamaya başladım. İkinci kez, hıçkıra hıçkıra ağladım. Bedenim benim kontrolüm altında değildi resmen. Ağlamak istemiyordum ama ağlıyordum. Kalbim deli gibi atıyordu.
Titriyordum, ruhum elimden kayıp gidiyordu sanki.
Saatler sonra ameliyathaneden bir görevli çıktı. Koştum yanına.
"O nasıl? İyi mi? Bir şey olmadı değil mi?"
"Maalesef. Hastayı kaybettik. Başınız sağolsun."
O değil, ben ölmüştüm o an. Ya da ölmek istedim. Kim bilir? Acaba şuracıkta ölsem, bir şey olmazdı değil mi?
YAZARDAN...
Genç adamı zor sakinleştirmişlerdi. Haberi duyduğunda adeta yıkılmış, ortalığı birbirine katmıştı. Sevdiği kadının ruhu gitmiş, bedeni oracıkta kalmıştı. Bir gram kalp atışı sesi duyulmuyordu. Adam acı çekiyordu. Kadın ise güzel bir sonla, istediği gibi gitmişti bu dünyadan.
Birgün sonra cenazesi kalktı kadının. Annesi ve babasının yanına gömüldü cansız bedeni. Adam bitmişti, kaybetmişti.
Aslında adam en başında kaybetmişti onu. Ne zaman kazanmıştı ki zaten?
Bir toprak daha attı mezarının üzerine. Fazla kimse yoktu zaten, müdür ve yetimhaneden çocuklar.
Ağlıyordu, hiç dinmemişti ki gözyaşı. Elleri titriyordu, bayılacak gibiydi fakat hayır... Hala devamla, ısrarla toprak atıyordu üzerine.
Herkes dağıldı akşama doğru. Bir tek o kaldı. Öylece mezara bakıyordu. O öldüğünden beri bir yudum su içmemiş, bir lokma yemek yememişti. Gözüne uyku girmemişti. Bitkin bir haldeydi.
Bitikti, ölü ve diriydi....
🌙🌙
Selam. Bir bölüm sonra bitecek hikayemiz. Sizleri seviyorum. Baybay.
✴✴
But I'm a bad liar, bad liar
Now you know, now you know
That I'm a bad liar, bad liar
Now you know, you’re free to go.
İmagine Dragons- Bad Liar
İnstagram: yelda.oztuurk
İnstagram: siyahnhikayeleri
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yenilgi •texting•
Kısa Hikaye#tamamlandı# 05**: sana seni seviyorum diyemeyecek kadar aciz hissediyorum kendimi 05**: ben sana deliler gibi aşığım diyemeyecek kadar hasta 05**: her zerrene aşık her bir zerrem diyemeyecek kadar ölmüş... 05**: diyeceksin bunu klavye köşelerinden...
