#Dolu Kadehi Ters Tut- Anlamı Yok
8.BÖLÜM...
Haftasonu olduğu için saat on bir sularında kalkmış ve rutin işlerimi halletmiştim. Daha sonra odamı toplayıp, bahçeye çıkmıştım. Bugün eğlence olacaktı fakat ben her yıl olduğu gibi yine odama çekilip, suskunluğumu koruyacaktım. Bir anda omzumda bir el hissetmem ile irkilerek arkamı döndüm. Müdür elinde dosyalar ile bana bakıyordu.
"Buyrun müdüre hanım, bir sorun mu var?"
Müdür bana naifçe gülümsedi ve beni odasına götürdü. Kendi sandalyesine otururken ben ise siyah deri koltuğa oturmuştum.
"Kızım..." diye başladı söze. Sesi titriyordu, canı titriyordu sanki. Evet, müdüre hanım ile oldukça iyi anlaşırdık ve buraya geldiğim günden beri beni kızı gibi severdi. Derin bir nefes aldı ve devam etti.
"Biliyorsun, kansersin ve... Yani hala tedavilere gitmemekte çok ısrarcısın.
İlaçlarını alıyor musun bilmiyorum ama hastalığın artık çok ilerlemiş durumda. Doktorlar artık hiçbir şey düşünemiyorlar."
Yutkundu ama ben devam ettim söze.
"Ben biliyorsunuz ki kaç tane tedavi gördüm sayamadım. Evet, iyileşmek istedim fakat gittiğim hiçbir tedavi sonuç vermedi. Toparlanmadım bile aksine daha fazla çöktüm ve ben... ben kendimden çoktan umudu kestim."
Kızarık gözlerle baktı bana. Buradaki herkesi sevip, evlatları gibi gören kadın şuanda resmen karşımda ağlayacaktı.
"Yapmayın lütfen böyle. Kaderimde varmış bu hastalık. Nereden bilebilirdik ki?"
Neşeden uzak bir sırıtış ekledi yüzüne gözlerini kaçırdı müdür.
"İlaçlarını alıyor musun pekâla?"
Dürüstçe cevapladım.
"Hayır. İlaçlarımı kullanmıyorum."
Müdürün itirazları ve benim itirazlarımın üzerinden geçen yarım saatlik süre zarfında dışarı çıktım. Her yıl yapılan bu eğlenceye, her yıl olduğu gibi katılmayacaktım. Fakat bu yıl ki eğlenceye bazı okullardan çocuklardan da geleceğini duymuştum. Aslında umurumda olmamıştı fakat ne bileyim işte.
Odama geçtiğimde kendimi yatağa attım ve telefonumu elime aldım. WhatsApp'tan Baran'ı tuşlarken hemen bir mesaj yazdım.
05**: hey
05**: sende geliyor musun
05**: şu yetimhanede ki eğlenceye
Çok geçmeden mesaj attığında hızla yazdıklarını okudum.
Baran: hayır gelmeyeceğim.
Baran: halsizim biraz uyumak istiyorum
Baran: sen peki
Baran: gelecek misin?
05**: mecburum
05**: yani öyleyim
05**: neyse hadi görüşürüz
Baran: görüşmeyelim
görüldü
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yenilgi •texting•
Conto#tamamlandı# 05**: sana seni seviyorum diyemeyecek kadar aciz hissediyorum kendimi 05**: ben sana deliler gibi aşığım diyemeyecek kadar hasta 05**: her zerrene aşık her bir zerrem diyemeyecek kadar ölmüş... 05**: diyeceksin bunu klavye köşelerinden...
