EZİĞİN İNTİKAMI 2 (TAMAMLANDI)

32- SON PİŞMANLIK FAYDA VERMEZ

HAZAL'DAN DEVAM

Bir süre sonra Açelya benim kucağımdayken uyuya kaldı ve ben de yavaş, dikkatlice hareket ederek onu Aras'ın gösterdiği odaya yatırdım. Üstünü de güzel bir şekilde örtüp tekrar salona döndüm. Fakat sürekli sarsak adımlarla yürüyordum. Bir an da bana ne oldu bilmiyorum. Ama hafiftende uyku bastırmıştı. Gözlerim kapanıp duruyordu.

Aras'ta benim bu halimi farketmiş olmalı ki, birden yanıma gelip endişeli bir sesle, "iyi misin?" diye sordu. Ama benim onun sorusunu cevaplayacak halim bile yoktu. Onu sadece zar zor da olsa başımla onayladım. Ve bir kaç adım daha daha attığımda birden dengem bozuldu, tam yere düşecekken Aras son anda tuttu beni. Ve hemen kucağına aldı.

"Biraz dinlen. Sonra gidersin. Çok kötü görünüyorsun." dedi fakat, ben hiç bir şey söyleyemeyecek kadar halsizdim. Telefonumun melodisini duyabiliyordum ama hiç bir şey yapamıyordum bile. Sırtım yumuşak bir yere değdiğinde anladım Aras'ın beni bir yatağa yatırdığını. Ona engel olmak istesem bile yine yavaştan gözlerim kapanmaya başlıyordu.

Ve bu uykunun benim hayatımı mahvedeceğini bilmeden, yavaş yavaş uykunun beni ele geçirmesine izin verdim...

ARAS'IN AĞZINDAN

İlaç etkisini göstermeye başlamıştı. Uykusunun geldiğini kapanmaya hazırlanan gözlerinden anlayabiliyordum. Açelya'yı odasına yatırdığında tekrar salona döndü. Ama aniden dengesini kaybedince hemen yanına gidip nasıl olduğunu sorduğumda, uykusu olduğundan halsiz bir şekilde başını saklayabilmekle yetindi. Bir kaç adım daha attığında tam yere düşecekken hızlı davranıp düşmeden tutabilmiştim belinden.

Anında da biraz dinlenmesini söyleyip kucağıma aldığım gibi odama götürdüm onu. Yatağa yatırıp tam olarak uyumasını bekledim. Ve böylelikle planımın 2. aşamasını rahatlıkla uygulayabilirdim.

Bir süre sonra uyuduğundan emin olunca Hazal'ın üstündekileri çıkartmaya başladım sadece iç çamaşırları kalana kadar. Fakat Hazal'ımın çıplak vücudunu görünce nutkum tutuldu adeta. Yakında, çok yakında benim olacaksın güzelim. Çok yakında. Kendim için de aynı şeyi yaptığımda hiç vakit kaybetmeden yanına yattım. Ve samimi pozlar vererek fotoğraflarımızı çekmeye başladım. Hepsi de güzel olmuştu.

Bakalım Eren bu fotoğrafları gördüğünde ne yapacak...

Ve daha fazla beklemeden de Hazal'ın üstünü tekrar giydirdim, bir şeyden şüphelenmemesi için. Ardından odadan çıkıp salonda uyanmasını beklemeye başladım.

HAZAL'DAN DEVAM

Gözlerimi yavaşça açmaya başladığımda önce nerede olduğumu idrak etmeye çalıştım. Bir odadaydım. Ahhh, tabi yaa ben hâlâ Aras'ın evindeyim. En son gitmek için hareketlendiğimde ben daha ne olduğunu bile anlamadan uykum gelmeye başlamıştı.

Düşünmeyi bırakıp yataktan kalkmaya çalıştım. Çünkü başım çok fena bir şekilde ağrıyordu. Ve bu ağrıyla birlikte dudaklarımdan bir inilti kaçtı.

Odanın kapısı da açıldı birden. Elinde su ve yanında da küçük bir hap vardı Aras'ın.

"Senin acıdan inlediğini duyunca ağrı kesici getirdim."

Kafamı aşağı yukarı sallayıp elindeki hapla suyu alıp içtim. Ardından da ayağa kalkıp, "ben artık gideyim çok merak etmişlerdir." dedim.

"Tamam ben seni bırakayım."

Ne kadar gerek olmadığını söylesem de çok ısrar ettiği için, ve haklı olarakta hava karardığından kabul etmek zorunda kaldım. Arabamla da gelmemiştim zaten.