İpin ucunda yaşıyoruz
Nefes alışımız bile acı veriyor bazen,
Ama vazgeçemiyoruz...
Acı çekerek yaşamayı öğreniyoruz zamanla...
Yaşamanın acı çekmek olduğunu anlıyoruz...
Anlıyoruz zamanla, anlayamadıklarımızı.
Mutluluğun biz büyüdükçe küçüldüğünü,hayatın oyun olmadığını anlıyoruz...
Ve bu yüzden bırakıyoruz oyun oynamayı,ama o bizi bırakmıyor...
Arkamızdan nice oyunlar oynanıyor...
Bazen biz kazanıyoruz,bazen ismini bile bilmediklerimize kaybediyoruz hem de kaybetmekten korktuklarımızın uğruna...
Bu da bizim zaafımız.
