Şiddetli bir gürültü...
Evham yapıyor ahâli...
Sağa sola kaçışıyor çocuklar,
Bütün kederiyle siyaha bürünmüş gökyüzü.
Oysa birkaç dakika öncesine kadar ışıl ışıldı her yer...
Yağmur çiseliyor ufuktan
Saati, limanı, hatta insanları meçhul bir vapurdayım..
Birbirinden bağımsız dalgalar hunharca çarpıyorlar demir yığınına.
Bu nasıl bir keder,kim kızdırmış kâinatı?
Bir şeyler oluyor.
Anlamadığım, bilmediğim...
Gitgide uzaklaşıyoruz karadan, kara meçhul...
İnsanlar ölü gibi, kimse konuşmuyor, insanlar meçhul...
Hiç ışık yok, hava kederli, menzil meçhul...
Mevsim meçhul, ahvâlim meçhul...
Bir ışık beliriyor...
Kara görünüyor.
Ne oldu bir anda...
Dalgalar duruldu,güneş doğdu gecenin ufkunda, bulutlar gülümsüyor semadan yeryüzüne...
Dalgalar ipi salıverilmiş bir uçurtma gibi götürüyor bizi karaya...
Bir yolcu var limanda.
Oturuyor bir bankta.
Deniz gözleri durdurmuş olmalı dalgaları.
Bütün meçhuller kavuştu aydınlığa...
Tek başımayım bu vapurda.
Çok az kaldı kavuşmamıza deniz gözlü kız.
Az kaldı...
Vapur yaklaşıyor limana.
Derken uyanıyorum...
Bize ayrılan düşün sonuna geldik.
Başka bir düşte görüşmek üzere...
