undercover (on Hold)

Hoofdstuk 2

Mijn gedachten worden gestoord door de grote man. We zijn aangekomen bij het kasteel en we mogen uitstappen. We lopen door een grote poort naar binnen en we komen uit in een grote hal. Iedereen gaat voor de grote trap staan en iedereen kijkt zijn ogen uit. de grote man loop weg en we worden alleen achtergelaten. alle eerstejaars praten zachtjes met elkaar. als er een wat oudere vrouw komt aanlopen is iedereen stil. 'ik ben professor mcgonagall, we gaan zo naar de grote hal en daar krijgen jullie verdere uitleg. volg mij!'                                                                                 
ze loopt sierlijk de trap af en gaat rechtsaf, naar de grote hal. 

we komen uit bij twee eikenhouten deuren die reiken tot aan het plafond. professor mcgonagall duwt ze open. we komen terecht in een grote eetzaal. er staan 4 lange tafels parallel naast elkaar. aan het einde van de zaal staat ook een tafel. deze is voor alle leraren. we stoppen met lopen, we staan met z'n alle op een kluitje in het midden van de zaal. er staat en simpel krukje klaar en er staat een ouderwetse hoed op. als iedereen stil is neemt professor mcgonagall het woord: 'als ik je naam noem kom je naar voren en wordt je ingedeeld door de sorteerhoed. het huis waar je wordt ingedeeld is je nieuwe familie.'

ze begint met namen opnoemen, maar ik let niet op. ik blijf maar om me heen kijken. het kasteel is zo ontzettend mooi en zo gedetailleerd. deze zaal bijvoorbeeld, deze zaal is wonderbaarlijk. kaarsjes zweven in de lucht en zorgen voor een warme sfeer. het plafond is betoverd, als je omhoog kijkt zie je een van de mooiste sterrenhemels. 

' Darlin Malfoy'

ik schrik en in paniek kijk ik om me heen. pas na een minuut merk ik dat ik naar voren moet komen. langzaam schuifel ik naar voren. ik ga zitten op het houten krukje en de hoed wordt op mijn hoofd gezet. tot mijn schrik begint de hoed te praten.

'hhmm, een Malfoy. jij behoort tot slytherin, maar wacht ik zie ook nog andere dingen. jij verafschuwt je familie, je durft op te komen voor jezelf. jij past beter in een andere afdeling. ik weet al wat ik met jou ga doen. GRYFFINDOR!' 

de tafel van Gryffindor begint luidruchtig te schreeuwen en te klappen terwijl de rest van de tafels begint fluisteren. ik vang flarden op van gesprekken. Gryffindor? een malfoy?

ik spring van het krukje af en loop vrolijk naar de tafel van gryffindor. ik trek me niks aan van de rest, zo ben ik niet. ik ga naast een jongen zitten. hij is best knap. hij heeft zwart haar en grijze ogen. hij is aan het praten met drie andere jongens. een jongen ken ik al daar zat ik bij in de trein. dat is James.

'Ik wist wel dat je speciaal was'

Lily is naast me komen zitten. Er komt een blosje op mijn wangen en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Net als ik de moed heb verzameld is james me voor. Hij komt tegenover me zitten en hij biedt zijn excuses aan voor hoe hij deed in de trein. Ik had hem daar allang voor vergeven, maar ik vind het toch fijn dat hij het zegt.

De andere 3 jongens mengen zich ook in het gesprek. Ik weet nu dat de jongen naast me sirius heet, de jongen tegenover hem remus heet en de laatste jongen peter heet.

Als professor Dumbledore zijn woordje heeft gedaan en als we klaar zijn met het diner, mogen we naar de leerlingenkamer. Ik volg lily maar gewoon, want voor mij is het nu nog een groot doolhof.

We lopen naar een grote trappenhal. Overal aan de muur hangen schilderijen. De schilderijen zijn met elkaar aan het praten, wat er best wel grappig uitziet. Iedereen loopt snel. Met een verbaasd gezicht volg ik maar gewoon. We komen uit bij een schilderij van een dikke dame. Iemand zegt een raar woord en het schilderij klapt open. Alle leerlingen lopen naar binnen dus ik volg ook maar gewoon.

Alles is bezet met goude en rode versiersels. Het ziet er echt super mooi en sfeervol uit. De meisjes slaapzalen zijn boven, naast die van de jongens.

Lily en ik lopen naar boven. In de slaapzaal staan zes grote hemelbedden in de kleur rood, met gouden afzettingen. Mijn spullen zijn bij mijn bed gezet.

Als ik nog maar een meter bij mijn bed vandaan ben, blijf ik abrupt stil staan. Kippenvel spreid zich uit over mijn huid en mijn adem stokt in mijn keel.

Mijn grootste nachtmerrie is vanavond werkelijkheid geworden.