Eğer bir çıt sesi çıkarırsa yaratığın onu yakalayıp yiyeceğinden adı gibi emindi. Geri mi dönseydi acaba? Bu kadar yaklaşmışken... Ama bu korkuyla da bu şekilde uzun süre duramazdı. En sonunda aptalca bir karar verdi. Ceketini çıkardı ve yaratığın önüne fırlattı. Yaratığın dikkati dağılmıştı. Hemen ceketin yanına gitti.
Yaratık ceketin yanına gittikten sonra bir cekete, bir de ceketin atıldığı yöne doğru baktı. En sonunda çok korkunç bir ses çıkararak o yöne doğru koştu. Gizem, o sırada depar atarak koşmaya başladı. Yaptığının sonucunda ölebileceğini bildiği halde, neden böyle bir şey yaptığını kendisi bile bilmiyordu. Yaratık kendisine gitgide yaklaşıyordu. Tam o sırada sağa doğru dönerek yaratığın duvara çarpmasını sağladı. Ve kendiside girip bir yere saklandı. Derin bir nefes aldı ve yoluna devam etmek için arkasını döndüğünde arkasında yaratığı gördü. İki metrelik ağzını açmış halde kendisine yaklaştı ve...
"Gizem! Gizem, kızım uyan diyorum sana! Servis geldi haydi, yine okula geç kalmak istiyorsun? Gizem!!!" "İmdat! Anne yaratık arkamdaydı, yoksa o sen miydin?" "Kızım ne diyorsun sen? Bak, her pazartesi okula da geç kalınmaz ki!" "Okulun ilk günü bugün zaten gitmesem o..." "Gizem kızdırıyorsun beni, olmaz öyle şey hadi kalk!" "Okulu yakarak kahraman olacağım anne göreceksin!"
