KUSURSUZ

6-Gök Gürültüsü

Selammm! Uzun zaman sonra yeni bölüm.. Bol yorumlu ve bol voteli keyifli bi bölüm olması dileğiyle!!!

Emirhan'a hala boş boş bakarken birden jeton düştü ve olayı kavradım. Kediciğin adını o koymuştu. MARS... Bu isim neden bu kadar güzeldi ki sanki. 

Onun benim için birşeyler düşünmüş olması harikaydı. Birden ayağa kalktım ve koltuğun etrafından dolandım. Emirhan'ın önüne geldim ve boynuna atladım. Önce kasıldı. Şaşırmıştı biliyorum. Sonra gevşedi ve kollarını belime doladı. O an içimde anlamsız bir huzur hissettim. Sonra onda kollarımı yavaşça çektim ama o beni bırakmadı. Elleri belimde yüzüme bakıyordu. Kafamı kaldırdım ve ona baktım. Değişik şeyler vardı bakışlarında. Anlayamadığım ama çok merak ettiğim. Sonra elinin birini çekti. Bırakacak sandım. Sadece gözlerimi sildi ve fısıldadı. "Mafya değilim ama sadece senin mafyan olabilirim."

Bunu demiş miydi gerçekten? Bu adam bana ne yapıyordu böyle! Biraz sonra beni bıraktı ve yukarı çıktı. Bende sofrayı hazırlamaya koyuldum. Normal bir yemek yedik. Hiçbir şey olmamış gibi.

Odama geçtiğimde önce uyuyamadım. Sonra duş aldım. Mars'ı odama aldım ve kutusuna koydum. Mırıl mırıl yerleşti. Yatağıma yerleşip kitap okumaya başladım. Bir süre sonra uyuyakalmışım.

Gece gök gürültüsüyle uyandım. Saat 3 olmuş. Mars yerinde uyuyor hala. Işığı da açık bırakmışım. Ve şuan tir tir titriyorum. Çünkü ben gök gürültüsünden çok korkarım. Titreye titreye kalktım yataktan ve odadan çıktım. Emirhan'ın yanına gidecektim. Çünkü evdeki tek insan oydu. Kapısına elimi attım ama açmakla açmamak arasında kaldım. Tam o anda kuvvetli bir gök gürültüsü daha duyuldu. O anın heyecanıyla kendimi içerde buldum. Emirhan'ı uyandırmıştım sanırım. Ona baktığımda etrafa anlamayan gözlerle bakıyordu. Yine gök gürledi. Bana baktı. "Korkuyorum." dedim. Eliyle yanına çağırdı. Yatağa girdiğim sırada titrememi farketmiş olacak ki beni kollarına çekti.

Emirhan'ın kollarının arasına yerleştiğimde ,ne yaptığımı sorguluyordum kendimce. Ne yapıyordum? Beni kaçırıp zorla evlenmeye çalışan bir adamın kollarına mı sığınıyordum? Ben bunları düşünürken Emirhan'ın fısıltısını duydum.

"Ben varken gök gürültüsü bile korkutamasın seni. Korkma ben varım!"

Bunları duyduktan sonra içime bir huzur doldu. Ona söyleyemedim ama içimden geçen şuydu;

"Sen iyi ki varsın!"