Special Chapter 1
"Ew!" reaksiyon ng anak namin matapos kaming kumalas ni Caldwill sa isa't isa.
"Ew ba talaga o gusto mo rin na may kiss ka kay, mommy? Hmm?" baling ko sa anak ko. Caldwill just chuckled.
"No! I'm just hungry," Clayd answered.
Kinarga naman siya agad ni Caldwill.
"Rest Marinel, I will just bring Clayd downstairs. Babalik ako agad," aniya.
Isang matamis lamang na ngiti ang aking isinagot sa kanya.
Nang makalabas ang mag-ama ko ay hindi ko maiwasang mapangiti at makaramdam ng lungkot. Naghahalo ang nararamdaman ko ngayon. Wala na si Moana. Oo nga't wala na siya pero hindi pa rin ako nakararamdam ng kaginhawaan. Hindi ko alam kung bakit ganito pa rin ang nararamdaman ko. Itinukod ko ang aking dalawang palad sa kama at kumuha ng puwersa sa magkabilang braso ko para tuluyan akong makasandal ng maayos sa headboard ng kama. Mariin pa akong napapikit dahil ngayon ko lamang naramdaman ang sakit mula sa aking braso.
Bumukas naman ang pinto at iniluwa nito si Caldwill.
"Hey," he called.
Bumaling lamang ako sa kanya.
"Si Clayd?" tanong ko. He sat beside me.
"Eating. I thought he'll going to have a trauma after what happened but as I can to see to our son, he is perfectly fine."
Pinaglaruan ko naman ang aking mga daliri.
"Kailangan pa rin natin siyang patingnan sa doctor Caldwill."
Hinaplos naman nito ang aking kaliwang pisngi.
"I know. I will call someone to check on our son. Please don't be worry now Marinel. Moana is gone. No one can harm us anymore."
Nailing naman ako.
"Hindi pa rin ako mapalagay Caldwill. Parang hindi pa rin ako panatag."
Mas lalo naman siyang umupo palapit sa akin.
"Quit over thinking Marinel. Everything is going to be well now."
Marahan naman akong napabuntong-hininga.
"Sorry," utas ko.
Siya naman ang nailing.
"Don't be. I understand you."
Mabilis naman niya akong ginawaran ng halik sa aking noo.
"You scared me a lot, you know that? I thought I am going to lose you again."
Kitang-kita ko sa mga mata niya ang matinding pag-aalala para sa akin.
"Mas natatakot ako kung hindi na kita makikita."
"Damn Marinel, me too sunshine."
Muli niya akong hinagkan sa aking mga labi at masuyong hinaplos ang aking pisngi.
"I want a vacation," utas kong bigla.
"Really? Where you want to go?"
"To Calvin's favorite place," sagot ko naman.
"La Union," he said and smiled at me.
"Hindi ka galit?"
Napangiti naman siya sa akin at namumungay pa ang kanyang mga mata.
"If you are asking me if I am jealous? I'm not my universe. It's not a big deal to me anymore. At isa pa plano ko rin naman sanang itanong sa iyo 'yon. Naunahan mo lang ako."
