Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Umut belki de gelecek sayfadadır. Kapatma kitabı." Cemal Süreyya ••• yakamoz:Özledim seni,harbiden. Telefonumdan gelen bildirim sesiyle kitabımı kapatıp telefonu elime almamın üzerinden beş dakika geçmişti.Tam beş dakikadır gelen mesaja bakıyordum.Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum,ne cevap yazacağımı bilmiyordum.Kimdi bu çocuk?Okuldan birisi olamazdı,okulda Gece ve Ada hariç kimse beni tanımazdı ki.Tweetlerimi görüp mesaj atmış da olamazdı.Ben tweet atmazdım ki.Sosyal medyada bile asosyaldim ben.Beni nereden tanıyordu? yakamoz:Kim olduğumu düşündüğünü biliyorum. Ben telefona donmuş bir şekilde bakarken bir mesaj daha geldi. yakamoz:Ben seni çok seven birisiyim,sen ise benim melankolim. Hâlâ mesajın şokunu atlatamayıp ekrana bakmaya devam ediyordum.Kendime geldiğim zaman telefonumu kapatıp kitabımı okumaya devam edeceğim anda bir mesaj daha geldi yakamoz:Kokunu bir kez olsun içime çekmeyi çok isterdim. yakamoz:Babam ile salıncakta sallanmayı,babama sımsıkı sarılmayı,eve dönerken babama yolda gördüğüm kediyi eve almak için ikna etmeye çalışmayı çok isterdim Okyanus. Bi dakika.İsmimi nerden biliyordu?Sadece ismimi değil benimle ilgili herşeyi biliyor olmalıydı.Peki kimdi bu çocuk?Soğuk espri yapmakta master yapmış olan kardeşim Uzay'ın odama dalması ile birlikte oturduğum yerden kalkıp telefonu kapatıp komidinin üzerine koydum ve Uzay'a dönüp"Odama neden kapıyı çalmadan girdiğini sorabilir miyim canım kardeşim?"dedim sakince.Uzay'ın"Kapını çalsaydım eğer polisi araman gerekirdi."demesiyle kendimi yerden yere atıp"Öldürün beni.Biri beni öldürsün."diye bağırma isteğini bir köşeye bırakıp"Ne oldu?"diye sordum gözlerimi devirerek."Annem yemeğe çağırıyor."cevabını aldığımda ise Uzay'ın omzuna kolumu attım ve beraber mutfağa doğru ilerlemeye başladık. --- Yemek masasına oturduğumda hâlâ mesaj atan o çocuğu düşünüyordum.Annemin"Dalgın gibisin."demesiyle anneme dönüp"Yorgunum biraz"diyip ayaklandım.Tabağımı tezgaha bırakıp,annemin yanaklarına öpücük kondurup,Uzay'ın saçlarını karıştırarak"Ben uyusam iyi olacak.İyi geceler!"diyip odama doğru giderken arkadan annem ve kardeşimin"İyi geceler."dediğini duydum.Böyleydik biz.Dünyadan kendini soyutlamış olan küçük evimizde üçümüz yaşardık.Başka kimseye hiçbir zaman ihtiyaç duymamıştık ve duymayacaktıkta... Başımı yastığa koyup tekrar düşünmeye başladım. Kimdi bu çocuk? ••• Herkese merhaba! Okyanus'tan ve Okyanus'un aile yaşantısından az çok bahsettik bu bölüm.En kısa zamanda yakamozu da tanıyacaksınız!
