Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu. Önce özlüyor, sonra ağlıyor, akşamları küsüyor, geceleri çok seviyorum"
-Özdemir Asaf ••• yakamoz:Hastaneye gidiyorum şimdi.Belki sana son kez yszıyorum bilmiyorum.Seni seviyorum Okyanus.Seni çok seviyorum. Tüm mesajlar silindi. -- Sabah 6.30'a kurduğum alarmın çalmasıyla yorganı resmen üstümden fırlatarak ayağa kalktım.Bugün dönemin son sınavı vardı!Evet evet bu seneyide atlatık haftaya karneleri veriyorlar.Karne pek umrumda değil gerçi,bugünden itibaren tatile girdik sayılır.Mutluluğuma mutluluk katarak banyoya rutin işlerimi halletmek için gittim.Hızlı bir biçimde üstümü giyinip,kahvaltı hazırlayan annemin yanına gidip"Günaydın annecim."diyerek yanağına öpücük bıraktıktan sonra masaya oturup kahvaltı yapmaya başladım."Sana da günaydın kızım da sabah sabah nerden geliyor bu neşe?"gülümseyerek annemin sorduğu"Bugün son sınavımızı olacağız ve haftaya karne alınıcak,ben sevinmeyeyim de kim sevinsin."Annemle gülüşerek kahvaltımızı yaptıktan sonra hızla kalkıp annemin yanağına bir öpücük daha bırakıp"Ben çıkıyorum anne!"diyerekten odamdan çantamı ve telefonumu alarak evden çıktım.Okula doğru yürürken Deniz Tekin-Kendine İyi Bak şarkısını açıp dinleyerek okula yürüdüm.Karşı kaldırımdan gelen Ada ve Gece'yi görüp el salladım.Beraber okula giriş yaptık."Evet bugün son sınavımız kızlar nasıl hissediyorsunuz?"Ada'nın sorusuna gözlerimi kısıp"Son sınavımız hakkında konuşmadan güne devam edebiliriz ne dersin Ada'cım"diyip gülerek Gece'ye döndüm."Sen konuşmaya devam et kanka."Gece direkt konuşmaya başladı."Valla Kanka Okyanus'u +1liyorum diyorum ne diyim."Güle oynaşa sınıfa girip yerlerimize oturduk 2-3 dakika sonra zil çalacaktı zaten.Kızlarla biraz daha muhabbet ettikten sonra sınıfa yine sevmediğim biyoloji öğretmeni geldi ve sınav kağıtlarını dağıttı.İlk ders sınav yapılmasını ne kadar sevmesemde son sınav olduğu için pek umursamadım.Sınavla ilgili bir kaç duyurudan sonra nihayet herkes sınava başlamıştı.40dakikanın ardından zil çalmıştı.Kağıtları öğretmene vererek sınıftan çıktık.Kızlarla birlikte kantine inerken Gece"Okul çıkışı her zaman gittiğimiz Limon Kafeye gidelim mi?"diye sordu.Ada"Bana uyar.Sen ne dersin Okyanus?"diyerek son kararı bana bıraktıklarında"Annemle konuşayım ona göre gelirim zaten büyük ihtimalle kabul eder."dediğimde zil çaldı ve okuldaki herkes sınıflara girmeye başladı. Dersler... Dersler... Dersler... Son ders! Sonunda bu dönemde bitti.Okuldan resmen koşarak çıktıktan sonra annemi arayıp kafeye gitmek için izin aldım.Eve geç gelmemem ve Uzay'ı arayıp haber vermem şartıyla kabul etmişti.Telefonu kapatıp Uzay'ı da arayıp çıkışta beraber gidemeyeceğimizi söyledim.Kızlara dönüp"Gidebiliriz!"dedikten sonra kafeye doğru yürümeye başladık.Kızlar ile beraber pek kafeye gitmezdik ama gittiğimizdede favori kafemiz burasıydı.Kafenin sahibi Gül Abla,kafeyi eşiyle beraber işletiyordu,ikisinden başka kafede çalışan kimse yoktu.Zaten o kadar kalabalık olmayan bir yerdi,huzurlu ve sakindi.Gece yaz tatillerinde yardım amaçlı olarak bu kafede çalışırdı.Kafeye girip en köşedeki koltuklara oturduk.Tam o an oturduğum yerin karşısındaki duvardaki resim dikkatimi çekti.Resimde gökyüzünü ay ve yıldızlar süslüyordu.Gökyüzü hemen altındaki okyanusa yansıyordu,okyanusta yakamoz vardı.Resmi görür görmez aklıma yakamoz geldi.En son attığı"Bana güldün diyorum,kötü olma şansım var mı?"mesajına ne yazacağımı bilemeyerek görüldü atmıştım.Aslında birazda tedirgin olmuştum.Hiç tanımadığım birisiyle günlerdir konuşuyordum üstüne bu kişi beni seviyordu,aşıkta diyebiliriz.Kampta onu görmüşüm,ona gülümsemişim ve ben tüm bu olanların farkında bile değilim!Tüm bunları daha fazla düşünmek istemeyerek gözlerimi resimden çektim ve kızlara döndüm.Birkaç dakika menüyü inceleyip ne yiyeceğimize karar verdikten sonra Gül abla neşeli sesiyle"Hoşgeldiniz kızlar!"diyerek yanımıza geldi.Gece ayağa kalkıp Gül ablaya sarıldıktan sonra"Hoşbulduk abla.Nasılsın?"diye sorduğunda ortamda koyu bir sohbet dönmeye başlayacaktı ki Gül Abla'nın eşi Can abi gelip"Hanım kızlar açtır,uğraşma onlarla sonra edersiniz sohbetinizi."dedi ve bize dönerek devam etti."Ne yiyeceğinize karar verdiniz mi?"Yaklaşık on beş dakika sonra siparişlerimiz geldi ve yemeye başladık.Ada birden yakamoz konusunu açtığında"Şu konuyu açmasanız olmuyor mu ya!"dedim oflayarak.Gece elindeki çatalı sallayarak"Kızım bilmem farkında mısın ama anonimin var!Bırakta konuşalım yani."dediğinde elindeki çatala korkak bakışlar atarak"Tamam ya sakin ol."dediğimde gülmeye başladık.Gülmemiz bittiğinde Ada konuya dönmek istediğini belli edercesine konuşmaya başladı."Bizim okuldan biriyse ve seni anladığımız kadarıyla seviyorsa neden karşına çıkmıyor da anonimden yazıyor onu anlamadım."Ada haklıydı.Neden karşıma çıkmamıştı ki.Buna engel olan şey neydi.Gece"Bir de şu tarafından bakalım belki de emin olmasını beklediği şeyler vardır yani taşlar yerine oturmadan karşına çıkmak istemiyor olabilir.Mesaj attı mı sana?"diye sorduğunda"Bildirim geliyor ama mesaj sayfasına girdiğimde mesajlar gözükmüyor."diyerek yanıt verdim ve devam ettim."Hatta dur bir daha bakalım mesaj var mı diye."Telefonu çantamdan çıkartıp twittera girdiğimde hala mesaj gelmediğini gördüm ve kafamı olumsuz anlamda sallayarak kızlara baktım.Gece" O zaman sana mesaj yazıyor ama mesajları siliyor."dediğinde onu onayladık.Biz biraz daha bu konu hakkında konuşurken kafenin kapısını açıldı ve içeriye tanıdık birisi girdi:Mert. Ada Mert'i gördüğünde yerinde kıpırdanarak Mert'in onu fark etmesini bekledi.Mert onu fark ettiğinde Ada gülerek-pardon sırıtarak-el salladı.Mert bizim oturduğumuz yere doğru adımlarken Gece Ada'ya sesini biraz kısarak"Hayırdır?"dedi bir kaşını yukarı kaldırıp.Ada masaya doğru yaklaşan Mert'e bakarken dirseğini Gece'nin karnına vururken"Bir şey yok ya!"dedi.Gece ve ben Ada'nın bu aptal aşık hallerine gülerken Mert yanımıza gelip"Selam!"dedi ve boş sandalyeyi gösterip oturabilir miyim?"diye sordu.Ada hemen"Oturabilirsin tabii ki."diyerek yanıtladı.Mert'le bir kaç konu hakkında sohbet ettik,daha doğrusu Ada'yla Mert etti ben ve Gece'de gülerek onları izledik.Gece'nin çalan telefonuyla sohbet etmeyi bırakıp Gece'nin telefonda konuşmasını bekledik.Gece'nin ağzından"Efendim annem?"ve"Tamam geliyorum hemen."cümleleri çıktığında gitmesi gerektiğini anlamıştık.Gece telefonunu çantasına koyarak" Gençler benim gitmem gerekiyor,görüşürüz."dedi ve Ada ve benimle sarılıp Mert'le el sıkıştıktan sonra kafenin kapısına doğru adımladı.Kapıyı açıp gidicekken arkasını dönüp"Kendinize iyi bakın."dedi ve gülerek dışarıya çıktı.Gece gittiğinde Mert ve Ada sohbet etmeye geri başlamışlardı,bende kafenin penceresinden yolun karşısına geçmek üzere olan Gece'ye baktım.Gece'den duyacağım son sözün"Kendinize iyi bakın."olacağını bilmiyordum.İlk önce frenlemeye çalışan arabanın sesini duydum,daha sonra Gece'nin çığlıklarını.İki saniye sonra arabanın üstünden yuvarlanıp yere düşen Gece'yi gördüm.Ada,ben ve Mert bir hışımla kafeden çıktığımızda,yerde kanlar içinde yatan Gece'yi gördüğümde hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını anladım.Ada Gece'nin yanına gidip ellerini tuttuğunda bende kendimi bir anda Gece'nin yanında buldum.Etrafımıza insanlar toplanırken,Mert'in ambulans çağırdığını fark ettim.Dakikalar boyunca Ada'yla beraber Gece'yle konuşma çabalarımız Gece'nin gözlerini kapatmasıyla son buldu.Ada Gece'nin nabzını kontrol edip"Atmıyor."diye fısıldayarak kafasını Gece'nin boynuna gömüp ağlamaya devam etti.Kafamda Ada'nın"Atmıyor."demesi yankılanırken gözümden kaçıncı damla olduğunu sayamadağım gözyaşlarımdan bir tanesi Gece'nin yüzüne düştü. Tam o anda,içimde büyük bir boşluk oluştu.Neler olduğunu tamamen kavrayabildim.Ellerim titremeye başlarken Gece'nin elini tutup kulağına doğru eğildim ve fısıldadım. "Gözlerini aç Gece.Hadi canım.Canımın içi..." ••• Kendinize iyi bakın.
