Broken Strings

Track 19

Kasalukuyan kaming nag-aayos ngayon dahil pupunta kami sa cemetery. Death anniversary kasi ni mommy ngayon. Kahapon pa kami nandito ni Gabby at kagabi ito kinausap ng kanyang ama sa library. Tinatanung ko siya kung anong pinag-usapan nila pero ayaw niyang sabihin sakin. It's "between them" daw iyon.

Mukha namang maayos ang pag-uusap ng mga ito dahil nakangiti pa ito ng pumasok sa kwarto nilang dalawa. Buti nga at hindi tumutol ang ama niya na mag-tabi sila. Ang dahilan kasi ng lola niya ay doom din naman daw ang punta namin kaya mag-sama na daw kami sa iisang room. Advance talaga mag-isip ang lola niya.

Dalawang kotse ang dala namin ngayon. Isang van kung saan mag-kakasama sina lola at kami ni Gabby sa sasakyan niya. Mas mabuti nang ganito. Ang awkward kasi kasama si Daddy sa iisang lugar.

"We're here sweetheart" anunsyo ni Gabby. Nag-park kami at lumabas ng sasakyan. Kailangan kasing mag-lakad ng 10-15 minutes para marating ang mauseleum ng aming pamilya. Nakita ko na bumaba na din sina lola at kasabay na namin nag-lalakad. Nangingilid naman ang luha ko habang papalapit sa aming paroroonan.

Sudden flashes of sad memories filled my mind. Napansin naman ata ito ni Gabby at inakbayan ako upang alalayan. My mommy's photo were engraved in her tomb. You can see her smile that we used to see every morning of our lives.

Pinauna naman nila akong pumasok para maka-usap si mommy. Gabby stayed by my side as I walk in front of her tomb.

"Mom....Mommy... It's me Riz" hindi ko na napigilan ang aking mga luha.

"Mo-mommy... I'm so-sorry for being away for such a long time....I-I...uhhh...a-m...sorry for not visiting you here...a-and f-or...being t-the...c-caused...o-of...t-this" I'm pouring all my heart today. It hurts. I'm crying and crying and crying. I still couldn't accept the fact na ako pa din ang dahilan ng pag-kamatay niya. Kaya natakot ako na dalawin siya dahil laging sisihin ang sarili ko.

"S-sorry mommy...I miss you s-so much....sana ako na lang ang nawala at di na ikaw"

"Hailey!" sabay-sabay nilang sigaw. Gabby hugged me tighter.

"Please don't say that again". My dad spoke to me?
Napa-hiwalay naman ako ng yakap kay Gabby at napatingin sa kanya. You can see sadness in his eyes. I think it is more than disappointment. I cleared my throat and start talking.

"D-dad... I'm sorry...I-I know that it's my fault a-and you're disappointed. Dapat ako na lang ang nawala para di ka na makungkot"

"I said stop it Hailey! Matagal na ang nangyari! Did I ever blame you for your mother's death?"

"Y-you didn't. B-but the way you treated me coldly afterwards makes me think that way. T-that's why I decided to live alone in Manila...s-so...that you will not see me again"

"And that's my biggest regret princess..." I heard his endearment again after many years. It feels like music to my ears. I saw my dad now crying in front of me. Lalo naman akong napaiyak dito.

"I'm sorry if I became cold, masyado lang akong nasaktan ng mawala ang mommy mo. But it doesn't mean na sinisisi kita...never princess....never ko inisip yun"

"Hinayaan kitang umalis dati dahil alam kong you need to mourn and to heal your broken heart. Alam ko kasing dinadala mo pa din ang pagkawala ng mommy mo. I'm such a bastard for not comforting you when you're in pain. And I know I'm the reason why you became lifeless and cold. I was not there for you...I'm sorry....I'm sorry..."

"Da-daddy!" Hindi ko na napigilan ang sarili kong hindi yakapin si Daddy. Hindi ko akalain na misunderstandings lang pala ang lahat. Sana matagal na akong umuwi at kinausap si Daddy. Madami akong sana na naiisip ngayon.

"Hayy nako tama na nga ang drama!" Sabi ng kanyang lola na nagpapahid din ng luha sa mata.

"Bulilit kasi eh, hindi ka naman artista kung makangawa ka diyan" sabi ng Kuya niya na yakap si Ate Rose na naiiyak din. Tulog naman sa bisig nito si Chescka at walang alam sa nangyayri sa paligid niya. Natawa naman kami lahat sa sinabi ni Kuya.

"Princess, ipakilala mo ang boyfriend mo sa mommy mo" daddy said. Pinunasan ko muna ang aking luha bago abutin ang kamay ni Gabby at hilahin palapit kay mommy.

"Mommy, alam niyo po, may boyfriend na ako. He's Gabby by the way. He's the one who glued my broken heart. We had a misunderstanding but we're okay now." I smiled at him.

I offered a small prayer and said "please always watch us from above...we love you always mommy...until we meet again"

I saw Gabby's eyes was also closed when I open my eyes. I'm so glad that this man was here with me as I face these problems in my life. Problems that already has an answer.

"You okay now sweetheart?" He said after. I nodded and kiss his cheeks. God, thank you for giving me this man.

"We should all go now, baka umulan na" lolo Benjamin said. Isa-isa din silang lumapit kay mom para mag-pray at mag-paalam before we went outside.

I felt the cold wind brushed my face as I stepped outside. Siguro si mommy ito at dinadalaw kami. Napangiti naman ako sa iniisip ko na iyon.

Nag-tagal pa kami ni Gabby ng 2 days sa Tagaytay bago umuwi. It was 2 days full of joy and love. Sinabi ko din sa kanila na dalawin naman ako minsan sa Manila at pumunta ng concert namin.

Masaya din ako na palagay na ang loob ng aking pamilya kay Gabby. Kailangan na naming umuwi ngayon dahil nalalapit na ang concert ng Artemis. Siguradong puspusan na naman ang practice namin. I need to go back to New York pala after the concert. Paano na kami ni Gabby?

Doon ko napagtanto na hindi pa pala tapos ang aking problema.