AŞK-I BEDEL

12. Bölüm

Kaldıramayacağım kadar yük vardı omuzlarimda .
Benim ise tek yapabildiğim  o yüklerin altında defalarca ezilmek oldu .
Sanki ardı arkası kesilmeyen bir yağmurda kalmıştım ve o yağmur bedenimi değil ruhumu sırılsıklam bırakmıştı .

Yorgundum bir çok şeyden .
En çok da ritmini duyup lanet ettiğim kalbimden ,bir türlü düzene giremeyen hayatımdan ,bitmek bilmeyen karşılığını alamadığım sevgimden yorgundum .

Umursamazca karşımdaki duvara bakıyordum .Nereye gideceğim bundan sonra nasıl hayata devam edicem diye beynimi kemiren o sesi duymamazlıktan geliyordum. Kalmışım ya da yaşamışım ne farkederdi ki .Yaşasam bile yaşadığımı  hissettiren kim vardı yanımda   .
Hayatta kalmak demek yaşamak değildi ki . Sevdiğin ,tutuklu kaldığın bir şeyler olmalıydı .Dinlediğin zaman seni düşündüren bir müzik, kalbini açıp dertlerini paylaşabileceğin bir dost, onlara baktıkça iyiki dediğin bir aile, bakarken bile içini titreten bir sevdiğin olmalı .Bunlar yoksa sende ne anlamı vardı yaşamanın .Hayattı bu işte .Yeri gelir acilarınla nefret ettirir yeri gelir küçük mutluluklarla bile  şükrettirir .
Bu kadar saçma sapan bir yere bagli kalmak niye bu kadar dengesiz bir hayata düzen kurmak niye .
Es geçtim bu soruları ,ne kadar ararsam arayım bir cevap bulamayacaktım.
Kalktım olduğum yerden ilerlemeye başladım arkamda bıraktığım tek şey elimden akip giden kan izlerim değildi .

...

Kalabalık bir caddedeydim .Nereye gittiğimi bilmiyordum sadece içimdeki  ateşi söndürmeye çalışıyordum .
Ilerledikçe sönmeyen bu ateş  sanki biri tarafından daha çok harmanlaniyordu.
Tenim alev alev yanıyordu içim dışıma yansımıştı olduğu gibi .
Kimse kimseyi sevmezdi aslında .Biz inanirdik etrafimizdaki severmiş gibi yapan insanlara .Aptalliğim yüzüme bir tokat misali çarpmıştı .Beni sevmeyen insanlar için kendimi bitirmem aptallikti işte .Etrafımdan insanlar gelip  geçiyor  ,acıyan gözlerle bana  bakıyorlar ve benden uzaklaşıyorlar .Bir korna sesi duydum düşüncelerimden ayırdı beni , peki beni bu hayattan da ayırıcak miydi ?
Kulaklarım uğulduyordu bir kaç kez adımı duydum başka birinden. Kafamı kaldırıp bana doğru süratle gelen arabaya baktım .Bir an için tüm bu aciya son verecek umudu doldurdu bedenimi.Saniyeler sonra ruhumu  bırakacak olan bedenimi .
Gökyüzüne çevirdim gözlerimi.Geceyi süsleyen parlak yıldızlar bana bakıyordu benim kaybedişime izliyorlardı  .Bir damla gözyaşı süzüldü yanağından  .
Bir an once savrulmasini istedim bedenimin ..
Fakat bir el tarafından belimden çekilmem bir oldu .
Buram buram odunsu bir koku geliyordu ve bu koku gözlerimi kapatmama neden olmuştu .
Süratle giden o araba aynı hızda yanımdan geçip gitmişti .
Başımı kaldiran elle beni azrailin ellerinden kurtarana baktım .
Ama bu Hazar di .

Hazar:   Sen nasıl bunu yaparsın .Göz göre göre o siktiğimin arabasının sana çarpmasını nasıl beklersin ?

Sanırım şoka girmistim .Ağzımı açıp  cevap bile veremedim .
Konuşamıyordum  ama gözyaşlarım daha hızlı bir şekilde akıp gidiyordu.

Hazar:   Değmeyen insanlar için hayatına son vermeye degicek miydi lan .

Kahverengi gözlerine çıkardım mavilerimi .
Endişe ve kaygı doluydu ve ben bir an o gözlerde boğuldum .Kendime gelemedim. Bir an için inandım ona bir an için tüm yaşadıklarımı unuttum.