'จาร์ฟาร์ สักวันนึง ลูกจะต้องเจอเพชรในตมที่เจ้ากำลังตามหาอย่างแน่นอน'
ดวงตาสีเข้มองค์ชายแห่งอัคราบาห์ลืมขึ้น มองดูโคมระย้าที่ประดับด้วยชิ้นแก้วหลากสีต้องแสงหยอกล้อจากโคมตะเกียงที่จุดไว้ให้เกิดแสงสว่าง
เหงื่อกาฬไหลซึมตามแผ่นหลังที่มีมัดกล้ามดุจชายชาตรีที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี
ห้องบรรทมโอ่อ่า ที่ตกแต่งด้วยโทนสีเข้ม หากแต่ห้องเปิดโล่งให้สายลมจากทิศบูรพาได้หอบเอากลิ่นไอจากบ้านเกิดชวนให้คิดถึงวัยเด็กไม่น้อย
การที่เขาผู้เป็นมงกุฏราชกุมารแห่งนครทางทิศตะวันออกที่ถูกส่งมายังอัคราบาห์เพื่อเป็น"หลักประกัน" ว่าจะจงรักแด่องค์สุลต่านนั้น เขามิได้นึกโกรธแค้นเพราะเสด็จพ่อบุญธรรมนั้นเอ็นดูและเอาใจใส่เฉกเช่นเขาเป็นลูกชายอีกคน และเขาก็เคารพสุรต่านเฉกเช่นเดียวกับพ่อแท้ๆ จาร์ฟาร์หาได้กระหายในอำนาจไม่ เขาถนัดจะให้คำปรึกษามากกว่า ตำแหน่งเสนาบดีจึงเหมาะกับเขาไม่น้อย
ตำแหน่งที่แสนสำคัญเช่นนั้น ควรอยู่ในมือของผู้มีวิศัยทัศน์ เช่น 'จัสมิน' น้องสาวบุญธรรมของเขาเสียมากกว่า
แต่ก็มิวาย เสด็จพ่อก็ทรงคะยั้นคะยอจะหาชายาให้เขาเพื่อที่จะส่งให้เขาขึ้นครองราชน์แทน
'จาร์ฟาร์ อายุอานามเจ้าก็ถึงควรแก่เวลาที่เจ้าจะมีชายาเป็นของตนเองได้แล้ว พ่อนั้นชราลงมาก จะอยู่ได้อีกนานเท่าไรก็มิอาจรู้'
คำพูดขององค์สุลตาลที่วนเวียนอยู่ในหัวเขา ลมหายใจถูกผ่อนออก ย่างเข้าปีที่37ของจาร์ฟาร์ เจ้าหญิงจากอาณาจักรข้างเคียง ทั้งใกล้และไกลต่างแวะเวียนเข้ามาฝากตัวหวังจะได้เป็นชายาว่าที่สุลต่าลในอนาคต ทำเอาเขาต้องแอบหลบมาที่ตำหนักเล็กของน้องสาวเพราะมึนเมากับกลิ่นเครื่องหอมที่เหล่าเจ้าหญิงประโคมใส่ตัว
YOU ARE READING
[MultiFandom]รวมเรื่องสั้น ไอเดียฟิคต่างๆ
Fanfictionรวมไอเดียที่คิดออก ในแบบวันช้อตรึช้อตฟิค จากหลายๆด้อม