MİR ALİ

《 ACİZ 》

Medyadaki Tuğba 🌙

***

Dolunay yavaş yavaş karanlık gökyüzünde süzülüyordu.Ayın aydınlık yüzünü zaman zaman bulutlar kesiyor, ışığını içine hapsediyordu.Ay bulutlardan kurtulduğu her an Ethem beyin odasını aydınlatıyordu.

Odada bir sorgu havası hakimdi.Ethem beyin önünde iki genç vardı.Ethem bey koltukta huzursuzca kıpırdandı.

Kolay değildi. İlk defa Mir Ali'nin yanında bir kız görüyordu. Kafasına tonlarca tilki doldu. Ya evleniyorum deseydi ya da gidiyoruz biz... Ethem beyin kolu kanadı giderdi. Zaten yaşlıydı bu kadar düşmanla bir başına ne yapardı?

Ethem bey çaresizce ikisinin yüzüne baktı, iki kafada öne eğikti.Ethem bey, derin bir nefes verip çaresizce ellerini kavuşturdu.Mir Ali'nin konuşmasını bekledi.

Mir Ali bir dağ gibi sağlam duruyordu. Birde yanındaki kıza dönünce... Kafası karıştı.

Kız, Mir Ali'nin yanında çocuk gibi duruyordu.Ethem bey kara kara düşündü.'Kız taş çatlasın 18 bizim Mir Ali ise 27 ' diyordu içinden ' bu iş nasıl olur ?'

Kız ufacıktı. Mir Ali gibi bir erkeği nasıl kaldırabilirdi? Ethem beyin aklı almadı. Sormaya da yüzü tutmadı. Odada hınzır bir sessizlik kol geziyordu.

Mir Ali kendiyle çekişiyor, Ethem bey düşünceleriyle çelişiyordu. Halihazırda dışarı vurulabilen bir şey yoktu. Sonunda Mir Ali boğazını temizler gibi yaptı ve lafa girdi.

"Ethem bey ..."

Dedi.Ethem bey delikanlının ağzından dökülen sözcüklere kulak kesildi.Korktuğu şey başına geliyor diye kalbi hızlanmıştı. Mir Ali devam etti.

" Bu zamana kadar ekmeğinizi yedim, suyunuzdan içtim. Yapıyorum dediğim hiçbir işe karışmadınız, bana bıraktınız. Herşey için zaten yeterince borçluyum size karşı..."

Ethem beyin korktuğu oluyor gibi görünüyordu.Bu ufacık kız için Ethem beyi bırakıp gidecekti.Peki ya Ethem bey sonra kime güvenecekti? Ethem bey hafif kısık bir sesle

" Ne kadar hakkım varsa helal olsun evlat... "

Dedi ve konunun sonunu bekledi.Mir Ali

" Efendim haddim olmayarak sizden birşey rica etmek istiyorum.Olmaz derseniz başka bir hal çaresi arayacağım."

Ethem bey 'işte şimdi de gitmek için para isteyecek. ' dedi içinden ve devam etti 'Tüm malım mülküm senin olsun da sen gitme Mir Ali ' dedi....Ethem bey tüm bu düşünceleri yutup

"Buyur evlat. Elimden geleni yaparım "

Dedi.İçine kan doldu.Mir Ali devam etti.

"Ethem bey, bu yanımda gördüğünüz kız, benim yetimhaneden öz değil ama öz bildiğim kardeşimdir. Bugün onsekizine girdi.."

Dedi.Ethem bey duyduklarıyla afalladı. Ne bekliyordu , ne çıkmıştı. İçindeki ateşe soğuk su bir serpmişti duydukları...Kendini kontrol edemedi , birden ayağı fırladı. Mir Ali şaşkınlıkla Ethem beye baktı. Ethem bey, Mir Ali'nin daha ricasını bile duymadan kıza yaklaştı.

" A benim güzel kızım, öp bakayım Ethem dedenin elini . "

Kızın eli ayağına girdi.Ilk defa bir büyüğünün elini öpecekti.Yetimhanede ne bayram vardı ne seyran, zaten anne, baba, dede, nine bunların hepsi hakgetire.... Kız kendini bildi bileli yetimhanedeydi. Arada bayramlarda Ali abisi gelir, el öptürür, beraber alışverişe çıkarlar Ali eksik gedik ne varsa her şeyi kıza alırdı. Mir Ali'nin maaşının yarısı bu kıza giderdi. Diğer yarısı da kendine...