SCARY LOVE / stucky AU

I

Evet selam arkadaşlar, başlıktan anlayabileceğiniz üzere bu bir stucky hikayesi fkdmsksms bu hikayede Steve pre-serum haliyle yani 1940'lardaki gibi öncelikle bunu belirtmek istedim ve yazdığım ilk hikaye yani bazı sorunlar olursa kusura bakmayın umarım keyifle okursunuz :'))
.
.
.
Küçük adımlarla kampüsün kapısından içeri girdi, gerginliğini kendine saklamaya çalışsa da pek başarılı sayıldığı söylenemezdi. İnce ve kemikli elini güneşin altında parıldayan sarı saçlarının arasından geçirip saçını belli bir düzene sokmaya çalıştı. Ufak ve zayıf bedeni için ağır olan bavulunu çekiştirip adımlarını hızlandırdı. Elindeki kağıda bakıp, kalacağı yurt binasını bulup içeri girdikten sonra odasına ulaşabilmek için koridorda ilerlemeye başladı, bavulu artık iyice ağır gelmeye başlamıştı, tutuşunu düzeltmek için arkasına doğru kafasını çevirdiğinde önünde duran iri çocuğa çarptı. Hızlıca kafasını çevirdiğinde çocukla göz göze geldi, gerginlikten terleyen ellerini ceplerine silerken panik duygusuyla kekeledi:
"B-ben üzgünüm sa-sadece odama ulaşmaya çalışıyordum."
İri çocuk umursamaz bir edayla sırıtıyordu:
"Sorun değil kendine bu kadar yüklenme." derken yüzündeki sırıtış daha da genişlemiş ve inci gibi olan dişlerini göz önüne sermişti
"Veeee ben de burda kalıyorum, sanırım yeni oda arkadaşım sensin." deyip elini uzattı;
"Ben James ama arkadaşlarım bana Bucky der."
Ufak olan çocuk da elini uzatıp gerginliğini üzerinden atıp sırıttı "Ben de Steve." deyip James'in elini sıktı, çocuğu inceleme fırsatını daha yeni bulabilmişti ve James fazlasıyla yakışıklı biriydi; uzun siyah saçlarını topuz yapmıştı. Gülümsemesi yüzünü aydınlatıyordu, üzerinde okul takımının forması olduğunu düşündüğü bir sweatshirt vardı ve dar siyah renkli bir pantolon giymişti. Steve yanaklarının kızardığını hissettiğinde elini uzun süredir orada tuttuğunu fark edip geri çekti. James odanın kapısı açıp eliyle Steve'i içeri davet etti. Steve bavulunu içeri sokmak için uğraşırken James onun elinden çekip kapının yanında duran boş alana sürükledi ve sırıttı;
"Birinci sınıflara üstlerinin yardım etmesi gerek değil mi?" diye neşeli bir sesle söylenip göz kırptı. Steve karnında oluşan burkulmayı görmezden gelmeye çalıştı, odaya girip arkasından kapıyı kapattı.
Bu uzun bir sene olacaktı...
.
.
.
İlk bölüm bu yüzden çok kısa üzgünüm bir dahaki bölümlerde böyle olmayacak (yani umarım) yazım yanlışları varsa da üzgünüm kontrol etmedim :')) bir daha ki bölümde görüşürüz yorumlarınızı eksik etmeyin fikirlerinizi ben de öğrenmiş olurum :)