BERDEL

1.bölüm

4 yıl önce

Sahra
Acele ile Evden  çıktım. Okula geç kalmak üzereydim. Otobüse bindim kartı bastım. Boş bir yere oturdum çantamdan notlarımı çıkarıp tekrar ettim. Daha sonra kafamı cama yaslayıp biyoloji ödevimi düşünmeye başladım. Hoca bizden DNA'larımızın ve ailemizin farklılıklarını bulup araştırmamızı istedi (arkadaşlar bu kısmı tamamen aklımdan uyduruyorum) okuldan sonra hastaneye gidip sonuçları alıcaktım. Şu ödev ve sınav bitse birinci dönem bitiyordu. Bende rahat ederdim biraz ama pek olacağını sanmıyordum. Çünkü sömestr tatilinde annem büyük bir ihtimalle tüm evi baştan aşağı sildirir bana tatili zahir ederdi. Ben sahra bir nevi kadersiz sahra neden bilmiyorum ama ailem sanki beni sevmiyor tamam onlara benzemiyor olabilirim ama bende murat yılmazın bir kızıyım. Kendimi bazen o evde sığıntı gibi hissediyorum. Okula gelince durakta indim  okula yürümeye başladım. Üzerimde montum biraz eski olsada ben memnunum babamın işleri şu aralar iyi değil bende yeni mont istemedim. İnsan böyle zamanda ailesine yardım etmeli onun bütçesini de düşünmeli kendi halime bakıyordum da benden başka ne kardeşim ne ablam bunu düşünmüyor. Baş örtüm düzgündü. Okula girip sırama oturdum. Sınıfa bakmaya başladım. Bunlar nasıl bilişim öğrencileri anlamıyorum. Hoca gelince ayağa kalktık. Ders matematik ve oldum olası bu dersi hiç sevmiyorum yorucu ve bir o kadar sıkıcı okul maratonu bitmiş. Sonunda okuldan çıkabilmiştim. Arkadaşlarım yanıma geldiler of yine bir yere gidelim diyeceklerdi. Benim haftalık harçlığımı idareli kullanmam gerekiyor. Ben öyle gezip tozmayı seven bir insan olmadım hiç ama arkadaş söz konusu olduğunda gitmek gerekirdi maalesef onları ekecektim.

"sahra şimdi bizimkilerle birlikte nargile içmeye gideceğiz sen de gelsene"

"yok Büşra ben hastaneye gidicem şu ödev için"

"çıkıyor mu bugün sonunda"

"inşallah bakalım çıkmazsa bu sefer hastaneyi ben yakacağım"

"hadi görüşürüz"

"görüşürüz"

Onlar gidince arkalarından baktım. Eğer harçlığımı çok fazla kullanmasam bende haftaya onlarla gidebilirim ama nargile içmem kokusu falan beni çok rahatsız ediyor ama çay içerdim. Kendimi teskin ede ede minübüs beklemeye başladım. Gelince hızlıca binip parayı uzattım. Boş bir yere oturdum. Kendi kendime hesap yapmaya başladım. Eğer bir hafta daha biriktirirsem yeni bir tunik alabilirdim hesap kitap yapmayı bırakıp telefonumdan şarkı açıp kulaklık ile dinlemeye başladım. Hastaneye geldim. Danışmadaki kadının yanına gidip

"merhaba iyi günler"

"iyi günler buyurun"

"ben DNA testinin sonucu için gelmiştim."

"tabi bir dakika isim neydi"

"sahra yılmaz"

Kadın kağıtları karıştırıp bana döndü. Elinde bir zarf vardı. Bana verdi. Kısaca teşekkür edip hastaneden çıktım. Bu yükten kurtulmuştum. Telefonum çaldığını duydum  arayana baktığımda annemi. Bir insan onu doğuran kadına sevgi beslemez mi yoksa ben de mi sorun var?

"alo anne"

"neredesin sen okul çoktan dağıldı"

"ödevim vardı. Bunun için hastaneye geldim."

"tamam çabuk eve gel yemek yapılacak"

"olur geliyorum şimdi"

Evde yemekleri ben yapardım. Annemden sonra ne büyük ablam ne kardeşim beceremezlerdi. Hastane evime yakındı para harcamak yerine yürümeye başladım.
Eve gelince hemen üstümü değiştirdim. Tişörtü üzerime geçirecekken kolumdaki izlere baktım. Nedense bana kötü şeyler anımsatıyor. Anneme sorduğum zaman bana 'ne bileyim Allah bilir ne yaptın kollarına da yara oldu' demişti. Kafaya çok fazla takmamak lazım. Tişörtü üzerime giydim aşağı indim. Mutfağa gidip yemek yapmaya başladım. Et sote pilav ve salata yaptım ayrıca sofrayı kurdum. Herkes gelip yemeğe başladı. Ben de yemeğimi yemeye başladım.