Yara Sevda

Içimdeki ses

Saat 16.00 olmuş...

Bir saat sonra dersim var.Duyduğuma göre okula yeni biri gelmiş.Tanıtım yapacakmış.
O yüzden biraz erken gideceğim.

.................

Arkadaşım Canan ile okula geldik.Biraz oturup birer kahve içtik.
Daha sonra bir duyuru yapıldı.

-"Lütfen herkes konferans salonunda toplansın."diyordu.

Bizde kitaplarımızı sınıfa bırakıp hızlı adımlarla ilerlemeye başladık.

Oraya vardığımızda herkes bir sandalyeye oturmuş kendi arasında sohbet ediyordu.Bir yandan da dekanımız sessiz olmamızı istiyordu.

Neyse bir süre sonra salona biri girdi.
Bu adam o adamdı.Evet o asker olan... Meğerse oda benim gibi üniversite öğrencisiymiş. Ve okuduğu bölümün birincisi olduğu için buraya gelmiş.

Konuşmaya başladı.Bir şeyler anlatıyordu.Işte okulunu,mesleğini, gelecekle ilgili hayallerini vs. Konuşması neredeyse 40 dakika kadar sürmüş.Sonra birden alkış sesleri duyulmaya başladı Canan'ın sesiyle irkildim. Dalıp gitmişim.
Herkes dağılmaya başladı.Salondan ayrılırken onunla göz göze geldik.
Acaba beni tanıdı mı veya tanımamazlıktan mı geldi emin deĝilim.
Içimden şunu tekrarlıyordum:
-"Allah'ım bizi hayırlı insanlarla tanıştır."

Dũşündüğüm şey o muydu?

Aslında ailemle de iyi anlaşabilirdi.Çünkü benim babam da askerdi.Askerleri iyi bilirim.
Dışarıdan katı yürekli,sevmeyi sevilmeyi bilmez gibi dururlar ama öyle değildirler.Yürekleri o kadar güzeldir ki aynı yetim bir çocuğun ailesine duyduğu özlem kadar masum,açlıktan ağlayan bir çocuğun feryadı kadar gerçektir.

Onlar beklenen misafirdir aslında...