Yara Sevda

Özgürlük ✨

✓ Özgürlüğüm iyi ki benimsin ve hep öyle kal...❤️🌠

Demiştim ya en sevdiğim ses kuş cıvıltısı diye sevmekte haklıyım da
Benim için özgürlük cıvıldayan birkaç
kuşun sesiyle mutluluğa uyanmak.
Küçüklük hayalimdi benim savcı olmak. Adaletli olmak.
Sahi neydi adalet?
"Herkese hak ettiğini vermek" diye sesleniyor bir serçe kadar titrek olan yüreğim...
Ben de öyle yapacağım.

Bugün öğleden sonra dekanımızla birlikte bir duruşma salonuna gidip staj yapacağız.
Konu miras hukuku ile ilgiliymiş. Bunun hakkında daha önce müvekkilim ve hocamla birlikte çalışmalar yapmıştık.

Çok heyecanlıyım. Sanki ilk kez konuşacak gibi...
Aslında alışık olmadığım bir şey de değil hakkı, doğruyu söylemek, savunmak.

Bana hep şöyle derlerdi :
" Avukat falan ol sen yya valla bak. Senden iyisini bulacak değiller yya ne de olsa sen babanın kızısın."

Evet ben babamın o minik kızıydım hâlâ...
Ondan öğrenmiştim ben hüznü de sevinci de, adaleti de asaleti de...

Canım babam benim özgürlüğüm...

Annemin hakkını da yiyemem doğrusu.
Ondan da doğruyu, yanlışı, İslam'ı ,imanı öğrendim tıpkı babamdan öğrendiğim kadar...

Annem tam bir İslam'ın kızıydı. Her haliyle duruşu konuşması tavrı...

Ee tabii ben onun kızı. Biz kadınlar İslam'ın kalesiyiz.
O kaleyi ellerinden geldiği kadar yıkmaya çalışırlar ama başaramazlar. Çünkü biliriz ki "Allah bizimledir."

...

Şimdi duruşma bitti. Güzel geçtiğini düşünüyorum. İnşallah hakkımda hayırlısı ne ise o olsun.

Sakin adımlarla eve giderken çantamdan kulaklıklarımı çıkarıp güzel bir müzik açarak yoluma devam ettim. Ve şunları mırıldanmaya başladım.

" Affeder günahı Allah'u Allah
Alemin padişahı Allah'u Allah
Hasbi Rabbi İllallah Allah'u Allah"
...

Cebimdem anahtarı alıp kapıyı açtım. Ayağımdaki sporlarımı bir köşeye çıkarıp yurda girdim. Kızlar oturmuş ellerine de birer kâse çekirdek almışlar geçmiş televizyonun karşısına öylece izliyorlar.

Şöyle seslendim:
" Sude bu haller ne?"
S: Aa sen ne zaman geldin hiç duymamışız yya ?
A: Daha yeni.. Tabii duymazsınız öyle bi dalmışsınız ki 🤭
M: Asenat gel buraya otur.
A: Tamam

Çantamı yan tarafa bırakıp hemen Mine'nin yanındaki tekli koltuğa oturdum. Kızlara ne izlediklerini sordum.
"Ayla" yı izlediklerini söylediler. Ve konusundan biraz bahsettiler.( Biliyorum ama olsun)

S: Kore Savaşı'nda yaşanan gerçek ve çok dramatik bir hikaye. 1950'li yıllarda savaşta bulunan Süleyman Astsubay savaş meydanında küçük bir kız çocuğu bulur. 5 yaşında ve yetim olan bu Koreli kıza Süleyman Astsubay sahip çıkar ama bir süre sonra ayrılacaklardır.

A: Teşekkürler Sude.
S: Rica ederim.

Hha bu arada Sude bizim yurttan arkadaşımız. Edebiyat fakültesinde öğretmenlik okuyor. Diksiyonu çok düzgün o yüzden bu kadar iyi konuşabiliyor.

M: Ne içersiniz ?
A: Ben bir bardak su alsam.
Cn: Bana da meyvesuyu
S: Ben de bir bardak limonataa
M: Tamamdır hemen geliyor.
A: Teşekkürler.

içeceklerimizi içtikten sonra saatin geç olduğunu fark ettim. Kızlara uyuyacağımı söyledim ve odama geldim. Sehpanın üzerinde duran deftere birkaç satır yazdıktan sonra başımı yastığıma koydum.
İçim geçivermiş...