"Siyah ne de yakışıyor sana, sanki ruhunu yansıtıyor." dedi ifadesizce. Buruk bir gülümseme ekledim suratıma, "Hayır." dedim sakince.
"Ruhumu değil, ruhum her zaman renklidir. Sadece insanlara gösterdiğim benliğimi yansıtıyor."
"Tüm Hakları PBVT'nin...
"Hadi küçük hanım uyan artık, senin keyfini bekleyemeyiz biz!" oda fazlasıyla soğuk hissettiriyordu. "Yorganımı bana geri ver." diye söyleniyordum yorgun bir biçimde.
"Hemen şimdi o yataktan kalk!" yatakta baygın bakışlarla doğrulmuştum. "Sen neden karışıyorsun ki bana? Annem misin, akrabam mısın?"
Yüzündeki sinire anlam veremiyordum, asla veremeyecektim. O annem değildi, olamazdı...
"Annenim ve sana kalkman için emir veriyorum aptal kız!"
"Üvey annemsin. Gerçek annem olsaydı bana emir vermez ve kalkmamı beklerdi. Gerekirse güzel elleriyle yemek yapardı. Sen anne değilsin, para manyağı bir kadınsın. Şimdi rahat bırak beni."
Kolumdan çekiştiriyordu. Zaten kızarmaya başlamış bileğim dahada kızaracaktı, belki de morarırdı.
Odamın hemen yanındaki kilere sokmuştu beni, sinirli olduğu her halinden belliydi. "Madem erken kalkıp yemeğe inmiyorsun, burada uyu. Aç ve susuz kal belki o zaman aklın başına gelir."
Yavaşça yere oturuyor, kapı üstüme kapanmadan birkaç saniye önce ışığın ve temiz havanın huzurunu çıkarıyordum. Kapı üstüme kapandığında aniden tüm oksijen çekilmiş gibi hissetmiştim.
Gözlerim yanmaya başlıyor, ben ise titriyordum. Dizlerimi kendime çekip gözlerimi kapatıyorum, bu ağlamama engel olmuyordu. Işık ve hava yoktu, tamamen ölmüş gibi hissediyordum. Bedenim kaybolmuş gibi, ölümle burun burunaymış gibiydi.
Saçma düşüncelerin beni boğmasına izin veriyor, ölmek için Tanrı'ya yalvarıyordum. Dayanılmaz acı bedenimi kaplıyordu. Belki sadece ruhsal acıdır, diye düşünüyorum.
Güçsüzdüm.
Elimde değildi, korkuyordum ve güçsüz hissediyordum. Yanan gözlerim hala uykuluydu, göz kapaklarım ağırlığa dayanamayıp kapanıyordu. Kendimi karanlığın kollarına bırakıyordum.
Kaç saat geçmiş bilmiyordum, kapı açılıyor ve bir beden bana sarılıyordu. Özür diliyor defalarca, babamın sesi. Titriyordu, korktuğunu düşünüyorum.
Ama hayır, o beni düşünmüyor. Sadece Karanlık Lord'a olan borcunu benimle ödemek istiyor. Sadece bunun için bana zarar gelmesin istiyor.
Anne beni yanına al. Tanrı'm öldür beni, öldür ki anneme kavuşayım. Sıcak kollarında bana ninniler söylesin. Yorgun bedenimi iyileştirsin, yalvarırım...
Hızla gözlerimi açtım, hızlı ama kısık bir şekilde nefes alıyordum. Gözlerim yaşlarla doluydu ve doğal olarak yanıyorlardı.
Camdan dışarı baktım, gökyüzü bulutsuzdu. Odaya hoş bir serinlik giriyordu. Ay ışığı yatağımın hemen yanına çarpıyordu. Yatağımda doğrulup hemen yanımda duran yeleğimi aldım.
Kabus gördüğümde dışarı çıkardım ve bundan asla vazgeçemiyordum. O yüzden yatağımın hemen yanında yelek vardı. Mantıksız ve aptalca duruyor olabilirdi ama o an hava almaya ihtiyacım oluyordu.
