"Siyah ne de yakışıyor sana, sanki ruhunu yansıtıyor." dedi ifadesizce. Buruk bir gülümseme ekledim suratıma, "Hayır." dedim sakince.
"Ruhumu değil, ruhum her zaman renklidir. Sadece insanlara gösterdiğim benliğimi yansıtıyor."
"Tüm Hakları PBVT'nin...
İnsan her zaman dayanacağı birini arardı, onu koruyacak ve ne olursa olsun teselli edecek birini. Çok üzücüdür ki, insanlar tek bir hatada silmeyi tercih ederler. Nedeni bilinmez, ikinci şanstan kaçınırlardı.
Ben ise her zaman ikinci şansa inanmış, onu değerlendirmiştim. İnsanları kolay silemez, her zaman aklımda veya kalbimde yerleri olurdu. Bir yandan korkunç bir şeydi çünkü o kişi ne yaparsa yapsın hep özel bir yerde oluyordu.
Remus Lupin, bana ikinci bir şans daha vermişti. Onun yanında olmam için verilmiş bu şansı kullanmıştım, dayanağımı Lupin seçmiştim.
O gün sarılmamızın ardından her şey tamamen değişmişti, kendimi Çapulcular'ın arasında bulmuş, hepsini ayrı sevmiştim. Kaçındığım kişilere kendi ayaklarımla gitmiştim, pişman mıydım? Hayır.
Ne kadar diğer binalara imkansız ve saçma olarak görünse de, Slytherin ve Gryffindor arkadaşlığı, bize çok doğal geliyordu. Bina ayrımını hiçbir zaman sevmeyen ben, şimdilerde bunu tüm okula yansıtmayı başarmıştım.
Narcissa dışındaki Slytherin'ler bana tiksintiyle bakmasına rağmen, onların yanındayken olduğumdan daha mutluydum.
Öğleden sonraki boş derslerimden birini kütüphanede ödevleri yaparak geçiriyordum. Çoğu öğrencinin derslerinde olduğu şu zamanda kütüphanede fısıltı dahi yoktu. Ödevleri tamamlamaya devam ederken derslerin bitişini haber veren çan yüksek sesle çaldı.
Şu an dersliklerden çıkmak için uğraşan öğrencilerin nasıl gözüktüğünü tahmin edebiliyordum. Bu ister istemez tebessüm etmeme neden oldu.
Öğle arası olduğu için birkaç öğrenci kütüphaneye gelmişti, bunlardan biri de Lily Evans'tı. Yüksek olmamasına dikkat ederek ona seslendim. Bana bakıp gülümsedikten sonra yanıma geldi.
"Ders boşluğun mu vardı?" dedi gülümseyerek, çantasından ödevlerini çıkartıyordu. "Evet, bende artan ödevleri tamamlamaya uğraşıyordum." gülümseyip iç çekti.
"Çok fazlalar, yine de eğleniyorum." dedi, bana bakmayıp kitabı karıştırıyordu.
"Bende, yeni bilgiler vesaire." sonlara doğru sesimi alaycı çıkarmıştım, bana bakarak kıkırdadı. Ardından hiç konuşmadan ödevlerimize döndük.
