"Siyah ne de yakışıyor sana, sanki ruhunu yansıtıyor." dedi ifadesizce. Buruk bir gülümseme ekledim suratıma, "Hayır." dedim sakince.
"Ruhumu değil, ruhum her zaman renklidir. Sadece insanlara gösterdiğim benliğimi yansıtıyor."
"Tüm Hakları PBVT'nin...
Eve geldiğimden beri kimseyi görmemiştim. Bir şeylerde terslik olduğu belliydi.
Ellerimin arasında kalan yorganı sıkıp derin bir nefes aldım, aldığım nefes bana yetmiyor gibiydi. Kalbime baskı yapıyor, ağlama isteğimi dahada arttırıyordu.
Birkaç saniye sonra kapı çalmış, elinde siyah bir elbiseyle Daisy girmişti içeri. "Efendim çok kötü gözüküyorsunuz, uyuyabilirsiniz ya da bir şeyler yemek için aşağı inebilirsiniz."
"Aç değilim Daisy, teşekkürler." dedim sakince gülümseyerek. Daisy aynı karşılığı bana vermiş ve eğildikten sonra odadan çıkmıştı.
Odada tekrar yalnız kalmam ile kendimi yatağa atıp elimin tersini alnıma dayamıştım. Ciddi anlamda iyi hissetmiyordum. Kai ile olan konuşmamızdan sonra kalbim sürekli sızlıyordu.
Kalbimi sızlatan şey işareti alacak olmam mıydı gerçekten?
Kafamı sağ sola sallayığ derin bir nefes aldım. İlk başında buraya gelmemeliydim, Kai bunun hakkında konuştuğunda diğerlerinin yanına geri dönmeliydim.
Bencil.
Yattığım yerden kalkıp bu sefer yere oturmuştum. Kafamı bir yerlere vurup şu durumdan kurtulmak istiyordum.
Odamın kapısı aniden açılmış, üvey annemin sakin tutmaya çalıştığı sesi kulaklarıma ulaşmıştı. "Lord'umuza yalan mı söyledin?"
"Hayır, hayır yalan söylemedim." dedim gözlerimi yerden ayırmayıp. "Lord tekrar seninle konuşmak istiyor. Ne yaptın, söyle de arkanı toplayalım." önemsiyormuş gibiydi, bu düşünce gülmeme sebep olmuştu. Kafamı yavaşça kaldırıp üvey annemin suratına baktım, ardından da kapıda duran babama.
"Hiçbir şey yapmadım, Lord'a saygımın sonsuz olduğunu biliyorsunuz." dik durmaya çalışıyordum. Ufacık bir hatamda ölebilirdim, Remus'un da dediği gibi.
"Lexina, oraya gittiğinde ne konuştunuz?" dedi babam, odaya girdiğinde. Gözlerini inatla üzerimde tutuyor, konuşmamı bekliyordu.
"Sirius Black sayesinde işaret alınacağı günü öğrenmişler, bende neden işaret olmadığını sordular. Bunun onları ilgilendirmediğini söyleyip ağızlarından laf almaya çalıştım ama işe yaramadı." kararlı bakışlarımı üvey anneme çevirdim bu sefer. Eğer bir yalan söylüyorsam, ikisi de inanmalıydı.
