"Siyah ne de yakışıyor sana, sanki ruhunu yansıtıyor." dedi ifadesizce. Buruk bir gülümseme ekledim suratıma, "Hayır." dedim sakince.
"Ruhumu değil, ruhum her zaman renklidir. Sadece insanlara gösterdiğim benliğimi yansıtıyor."
"Tüm Hakları PBVT'nin...
Hafta sonu geldiğinde Hogsmeade'e gitmek yerine Bağıran Baraka'da oturuyorduk. Gelen mektubu anlatmış, üçünü düşünceleriyle yalnız bırakmıştık.
Ortamdaki sessizlik beni geriyordu, çünkü ne tepki vermiş ne de bir şey söylemişlerdi. Yutkunup Remus'a baktığımda güven verircesine elimi sıkmıştı. İç çekip sırtımı göğsüne yaslamıştım, o sırada Sirius bana dönmüştü.
"Kaç?" dedi, sanki çözümü bulmuş gibi garip ama umutlu bakıyordu. "Nereye?" kaşlarımı kaldırıp sorarcasına ona baktım.
Remus'a bakıp sırıtmaya başlamıştı. "Sevgiline, başka kime kaçabilirsin ki?" boş boş Sirius'a bakıyordum.
"Kaçarsa daha büyük tehlikelerle karşılaşır, farkındaysan. Hem neden Profesör Dumbledore'dan yardım istemiyoruz?" Remus haklıydı, ailemin ne yapacağı şeyler belli olmazdı.
Özellikle Remus'a zarar verebilirlerdi. Tek dayanağım olan kişiyi de kaybedemezdim, tamamen çökerdim o zaman.
"Bencede. Bunu zaten sizin de haberiniz olsun diye söyledik. Sonradan öğrenip şoka girmeyin diye." onlara karşı kocaman gülümseyip konuşmuştum.
Remus saçlarımla oynarken mayıştığımı hissediyordum. Kafam omzuna düşerken gözlerimi de kapatmıştım. James, "Biz birkaç şekerleme almaya gideceğiz, siz burada sakince oturun." demişti çocuğa anlatır gibi. Gülmeden edememiştim.
Onlar giderken Remus'a daha fazla sokulmuş, saçlarımla oynayabilmesi için rahat bir pozisyona geçmiştim. Nefesleri düzenliydi fakat kalp atışları ile uyuşmuyordu.
"Lexina," dedi kısık sesle. "Seninle beraber yaşamayı çok isterim, bunu bilmiyorsan şimdi öğrenmiş oldun. Benim tek korkum başına daha büyük bir bela açmamız. Biliyorum işaret meselesi de küçük değil, evet,"
Yutkundu, elleri hala aynı yavaşlıkta oynuyordu saçlarımla. "Ama seni güvende tutmak istiyorum, tabii bu da pek güvenli değil ama dediğim gibi sadece başına daha büyük bir iş açmak istemiyorum. Belki Profesör Dumbledore'un daha iyi bir fikri olabilir. Anlıyorsun değil mi?"
Kafamı hafifçe kaldırıp gözlerine baktım, endişeyle parlıyordu gözleri. "Anlıyorum, benim için kötü bir şey istemeyeceğini biliyorum. Bunun için üzülmüyorum, sadece işareti almak istemiyorum."
