"Siyah ne de yakışıyor sana, sanki ruhunu yansıtıyor." dedi ifadesizce. Buruk bir gülümseme ekledim suratıma, "Hayır." dedim sakince.
"Ruhumu değil, ruhum her zaman renklidir. Sadece insanlara gösterdiğim benliğimi yansıtıyor."
"Tüm Hakları PBVT'nin...
Gözlerimi açmadan önceki ilk birkaç dakika etrafımdaki gülüşmeleri anlamaya çalıştım. İlk başta kaşlarımı çatıp Remus'a daha fazla yaklaştım. Lily'nin sesini duymuştum. "Onları rahat bırakın,"
Lily'nin konuşması ile gözlerimi araladım. James, Sirius ve Peter bize gülerek bakıyordu. Kafamı kaldırıp Remus'a baktım, o da sadece gülümsüyordu.
"Cidden..." battaniyeyi kafama kadar çekip ofladım. Odayı dolduran kahkahalarla elimde olmadan gülümsedim.
İnkar edemezsin, Lupin seni değiştiriyor.
Edemem...
"Eğer kalkmazsanız derslere ve kahvaltıya geç kalacaksınız, bence bunu istemezsiniz." Lily'nin sesi ile yerimde doğrulup karşımdaki üçlüye baktım. "Çenenizi kapayın." dedim kaşlarımı çatarak.
"Narcissa Black seni sormuştu, hızlı davransan iyi olabilir." Lily'nin söylediğine karşı Remus'a baktım, gülümseyip başını salladığında diğerlerine de 'görüşürüz' dedikten sonra çıkışa yöneldim.
Üstümü giyinip işlerimi halledene kadar Narcissa'nin sorularıyla ve ne kadar endişelendiğiyle alakalı konuşmalarıyla uğraşmıştım.
Merak etmesi beni mutlu etsede bu kadar fazla endişeleniyor olması huzursuz hissettirmiyor değildi.
"Narcissa," dedim bıkkınlığımı gizleyerek. "Endişeni anlayabiliyorum, ama ben iyiyim, cidden. Merak etme, seni kolay kolay yalnız bırakmayacağım."
Onu gülümsetmeyi başarmıştım, koluma girdiğinde Büyük Salon'a girmiştik. Gözlerim hemen Remus'u aramıştı. Gryffindor masasında diğer çocuklarla oturuyordu. Saçları için uğraşamadığı belliydi, yinede hoş durmadığını söylesem yalan olurdu.
"Lexina," dedi Narcissa. Ona döndüğümde, birkaç saniyeliğine Gryffindor masasına bakıp bana dönmüştü. "Lupin'den mi hoşlanıyorsun?"
