The DEVIL Inside Me

Η Μοιραία Συνάντηση

Η νύχτα είχε απλωθεί πάνω απο τη μικρή κωμόπολη..
Λίγα φώτα στο πλακόστρωτο δρομάκι έσπαγαν το παγωμένο σκοτάδι,
Μια κοπέλα περπατούσε αμέριμνη, κατευθυνόταν εκτός των ορίων της πόλης, όπου ζούσε σε μια παλιά μικρή έπαυλη της δεκαετίας του 60'..
Εργαζόταν ως Ιατρό δικαστής τα τελευταία 3 χρόνια...
Κυνηγημένη τα τελευταία 100 χρόνια από την μοίρα...
Περπατώντας και χαμένη στις σκέψεις της, καθώς εγκατέλειπε το τελευταίο σοκάκι, τα βήματα της σταμάτησαν μια γνώριμη μυρωδιά.

... Αίμα...

Ακολουθώντας τη μυρωδιά, κατέληγε βαθιά μεσα στο σκοτεινό σοκάκι.
Θόρυβος, ψίθυροι, παρακάλια, επιθανάτιοι αναστεναγμοί..
Εκανε μερικά βήματα για να μπορέσει να πλησιάσει αρκετά ώστε να έχει καθαρή εικόνα της καταστάσεως... Τρεια γυναικεία σούκουμπους, είχαν ακινητοποιείσει εναν νεαρό θνητό, βασανίζοντας τον με δαγκώματα σε ολο το κορμί του, μεταγγίζωντας δηλητήριο...

#ΣΟΥΚΟΥΜΠΟΥΣ:
Δαίμονες γένους θηλυκού, αρέσκονται να βασανίζουν το θύμα τους, δαγκώνοντάς τα και πίνοντας το αίμα τους μέχρι θανάτου...
Λατρεύουν το αγγελικό αίμα, δεν υπακούν άλλο πλάσμα, παρά μόνο εάν έχουν προσωπικό όφελος..

Άρπαξε τη μια απο το σβέρκο σπάζοντας το, ο δαίμονας έπεσε νεκρός.
Αποτέλεσμα ηταν να τραβήξει την απόλυτη προσοχή των αλλων δύο,
Τα μάτια της κοπέλας έλαμψαν σαν κεχριμπάρι... Να κρύβει την πραγματικη της φύση ηταν εύκολο, μα η επιθυμία να σκοτώσει κάποιες φορές ειναι δύσκολο να κρυφτεί...
Το μενταγιόν της έλαμψε, καθώς άρπαξε το δεύτερο δαίμονα εκεινη αποκρίθηκε :
- ποιά είσαι; σίγουρα δεν είσαι σούκουμπους όπως εμείς, από ποία γωνία της κόλασης ξετρύπωσες;

Ενα πικρό χαμόγελο έσκασε απο τα χείλη της... Πλησίασε στο αυτι του δαίμονα, και ψιθυρισε:

- δεν έρχομαι απο την κόλαση... Είμαι η κόλαση...

Ασκώντας μικρή δύναμη στραγγάλισε τον δαίμονα,
Εκείνη ακριβως τη στιγμή ο τρίτος επιτέθηκε, η κοπέλα απέφυγε την επίθεση, τα μάτια της πήραν το χρώμα του αίματος...
Στρίμωξε τον δαίμονα στον τοίχο και έμπιξε τα δόντια της στο λαιμό του, το καυτό υγρό έτρεξε στις άκρες των χειλιών της... Η δύναμη που έτρεξε μέσα στο σώμα της ηταν απίστευτη, μόνο το αίμα μπορούσε να της δώσει τέτοια ενέργεια...
Ο δαίμονας έπεσε νεκρός και εξανεμήστικε σαν στάχτη όπως και οι άλλοι δυο...

Κοίταξε τον νεαρό όπου κείτωνταν δίπλα της, ήταν σε άσχημη κατάσταση
, καλυμμένος με το αίμα του, δαγκωνιές παντού σε όλο το σώμα του..
Μετα βίας μπορούσε να βγάλει κάποιους ψιθύρους...
Το δηλητήριο των σούκουμπους εξαπλώνονταν γρήγορα, ο νεαρός άρχισε να σφαδάζει απο πόνους. Άγγιξε το μενταγιόν της ανοίγοντας μια πύλη τηλεμεταφοράς η οποία πέρασε απο πάνω απο εκείνη και τον νεαρό ως μικρός τυφώνας. Η πύλη τους μετέφερε στο υπνοδωμάτιο της, μέσα στην έπαυλη,
Προσεκτικά τον τοποθέτησε επάνω στο κρεβάτι, καθώς τον τακτοποιούσε, άρχισε να σφαδάζει από τους πόνους και να συσπάται ολόκληρο το σώμα του.
Με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει κατάφερε να ψιθυρίσει:
-Σ... Σε π... Παρακαλώ... Βο.. Βοηθησε μ. με...

Η κοπέλα τον πλησίασε ακόμα περισσότερο, άγγιξε απαλά τα μάγουλα του και έγειρε το κεφάλι του στο πλάι..
Ένιωσε την καυτή της ανάσα, σαν αύρα βγαλμένη από το πιο βαθύ σημείο της κόλασης... Αναρήγησε κάθε κύτταρο του,
Πρώτα τα βελούδινα χείλη της ακούμπησαν γλυκά το δέρμα του,
Η ψευδαίσθηση πως οι πόνοι έφυγαν ως δια μαγείας τον ανέβασαν στον έβδομο ουρανό, όταν ενιωσε τα δόντια της να μπίγονται στο δέρμα του και το αίμα να τρέχει σαν δάκρυ.

Με συγχωρείς.. Είναι η μόνη λύση για να σωθείς.. Αλλιώς θα σε χάσω...

Για να ανακουφίσει τον πόνο, τον πηρε αγκαλιά ψιθυρίζωντας ένα ξόρκι, σαν κλείδωμα της μαγείας, φίλησε το μέτωπο του.. Σχεδόν αμέσως οι σπασμοί του σώματος του ελαττώθηκαν έως ότου ηρέμησε οδηγώντας τον σε ύπνο.

Όταν ένιωσε το σώμα του να χαλαρώνει στην αγκαλιά της, χαμήλωσε το βλέμμα της για να αντικρίσει το πρόσωπο του,
Γιατί να έρχεσαι στα όνειρα μου;
Είσαι άραγε κάποιος που έπρεπε να συναντήσω;

Δεκάδες ερωτήματα στριφογύριζαν στο μυαλό της, έτρεξε τα ακροδάχτυλα της στα μαλλιά του, χαϊδεύωντας τα με τρυφερότητα, θα έπρεπε να παραδεχθεί πως ήταν πολυ γοητευτικός...
Τα ματωμένα ρούχα του τράβηξαν τη προσοχή της..

Αφαιρώντας τη μπλούζα του, είδε την κατάσταση των πληγών του..
Στο κουτί πρώτων βοηθειών βρήκε οτι χρειαζόταν για να τις περιποιηθεί. Πρωτίστως έπρεπε να του αφαιρέσει ολα τα ρούχα, βρήκε τον εαυτό της να κοκκινίζει, με γρήγορες κινήσεις έδεσε τους επίδεσμους και τον κάλυψε με ενα σεντόνι.

Η διαδικασία μετάβασης χρειαζόταν χρόνο, ανάλογα με τον οργανισμό στο να δεχθεί το δηλητήριο της, θα μπορούσε να διαρκέσει ημέρες..

Δυο μερόνυχτα είχαν μόλις περάσει, απο τη εκείνη τη νύχτα όπου τον βρήκα... Μπορεί να μη γνωρίζω τίποτε για εκείνον, βαθιά μέσα μου όμως, αισθάνομαι ότι η παρουσία του, ειναι γνώριμη, κάτι με ωθεί κοντά του.. Σα μαγνήτης..

Μου είναι πολυ ευχάριστο να περνάω χρόνο κοντά του.. Να τον περιποιούμε, να κάθομαι δίπλα του και να τον παρατηρώ, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τα ζυγωματικά του, τα χείλη του, η γαλήνια έκφραση του καθώς κοιμάται..

Γιατί είσαι τόσο οικείος;