Απο τα βάθη της Γεεννά, χώρα της κολάσεως, το έσκασε αναζητώντας τη γαλήνη, επάνω στη γή, χώρα των θνητών.
Όταν το κάρμα θέλει να βρει έναν πληγωμένο θνητό.
Κάτι θα την αναγκάσει να ξανα επιστρέψει εκεί που δεν ήθελε; Στην δική της κόλαση...
Έκαναν βόλτες στον μαγευτικό κήπο.. Την όαση του Θεού.. Ηταν ένα όνειρο που μπορούσε να περάσει χρόνο μαζί της.. Καθώς Περπατούσαν δίπλα απο τη λίμνη, του άρπαξε το χέρι και τον τράβηξε τρέχοντας..
- Έλα! Πρέπει να δεις κατι!!!! Δεν έχασε χρόνο και την ακολούθησε τρέχοντας.. Έφτασαν σε ένα είδος μπαλκονιού.. Δύο πέτρινες στήλες και μετα μια απέραντη λίμνη..
-Η επόμενη πύλη.. Έκανε πως θα έπεφτε στο νερό όταν ο Μάικ κοντο σταμάτησε.. Διστάζοντας, πισωπάτησε.. Εκείνη αμέσως κατάλαβε πως κάτι τον προβλημάτισε.. Περπάτησε προς το μέρος του.. Άγγιξε απαλά το πρόσωπο του και τον φίλησε γλυκά.. Απομακρύνοντας τους φόβους του..
-Αυτή η λίμνη ονομάζεται Λίμνη Μιν.. Είναι η πύλη για να πάμε στο αγαπημένο μέρος της μητέρας μου.τον Άμβωνα του Διαβόλου .. Η μετάβαση γίνεται βουτώντας στο νερό.. Θα σου αρέσει πολύ αυτή η διάσταση..
Τα μάτια του λαμπήρισαν.. Την άρπαξε στην αγκαλιά του και της έδωσε ένα φλογερό φιλί.. Με το χέρι της στο στήθος του, έσπασε το φιλί.. Σπρώχνοντας τον λίγο..
Περπάτησαν στο πέτρινο μπαλκόνι και κατεύηκαν τα σκαλοπάτια..
Όταν τα πόδια τους άγγιξαν το νερό άρχισε να παίρνει διάφορους χρωματισμούς. Οταν πια βυθίστηκαν ολόκληροι, η Λίλιθ κράτησε σφιχτά το χέρι του Μάικ.. Έπειτα ξεκίνησαν να κολυμπούν προς την επιφάνεια..
Θα μπορούσε να ήταν άλλο ένα όνειρο..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Η μητέρα φύση σε όλο της το μεγαλείο.. Είχε απλώσει δέντρα και φυτά παντού.. Βγαίνοντας απο το νερό, άρπαξε το χέρι του.. Αμέσως τον οδήγησε στο ποτάμι..
Ο Μάικ ακολουθούσε χαρούμενος..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Οταν η μητέρα μου, ήταν έγκυος σε εμένα.. Της άρεσε να έρχεται εδώ.. Να κάθεται και να κοιτάει το νερό.. Τα παιχνίδια που έκαναν τα μικρά ρεύματα.. Και οι χρωματικές αλλαγές.. Ήρεμουσαν την ψυχή της.. Λένε πως όταν ο Εωσφόρος έπεσε από τους ουρανούς λαβωμένος απο το σπαθί του Μιχαήλ.. Έπεσε σε ετούτα τα νερά.. Τα οποία ξέπλυναν την πληγή του και έτσι πήραν το πορφυρό χρώμα.. Μακάρι να ήταν εδώ να σε γνώριζε.. Θα σε αγαπούσε πολυ..
Αμέσως η διάθεση της άλλαξε.. Ενα κύμα λύπης κατέκτησε την ψυχή της..
Έψαξε την τσέπη της ζακέτας της και έπιασε κατι... Μεταλλικό.. Όταν κοίταξε την παλάμη της είδε το μενταγιόν που είχε βρει στο δωμάτιο του Μάικ.. Το έσφιξε στη γροθιά της.. Πήρε μια βαθιά ανασα... Καθάρισε το μυαλό της..
