The DEVIL Inside Me

Ευχή Η Κατάρα ;

Παραδωμένη στις σκέψεις της, δεν είχε καταλάβει πως άγγιζε στοργικά το χέρι του, κοιτάζοντας τα γαλήνια για εκείνη μάτια του. Εξοργισμένος ο Μάικ ξέσπασε :

- Τι κοιτάς; ( είπε τραβώντας απότομα το χέρι του μακριά απο το άγγιγμα της..)
Νιώθεις οίκτο τώρα; Με έκανες ένα τέρας, όπως εσύ! Ποία θα αγαπήσει κάτι σαν εμένα; Η προηγούμενη με έφερε στα όρια του θανάτου μου.. Σκέψου η επόμενη..
Μου κατέστρεψες τη ζωή!!! Επειδή δε σε αγάπησε κάνεις, δε σημαίνει πως μπορείς να διαλύεις τις ζωές των άλλων...

Τα λόγια του την μαρμάρωσαν, αίσθημα οργής δημιουργούνταν με γρήγορους ρυθμούς μέσα της.. Ηταν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, μια λάθος κίνηση, θα μπορούσε να κοστίσει τη ζωή του..
  Όλη η φροντίδα που του έδωσε τις προηγούμενες βραδιές, όταν ήταν σε βαθύ ύπνο, ο πόνος του είχε γίνει και δικός της, η αγωνία του.. Ο φόβος του..
Τα ένιωθε βαθιά στο δέρμα της, ακόμα και αν έλεγαν πως οι Δαίμονες δεν νιώθουν τίποτε..; Ολη η στοργή που έδωσε απλόχερα, γύρισε βέλος πίσω σε εκείνη..
Το μενταγιόν της έλαμψε, ένα πικρό και ειρωνικό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.

-Τι αξιολύπητο πλάσμα.. (η φωνή της ήταν ψιθυριστή μα αρκετή για να ακουστεί καθαρά, η οργή έτρεχε στις φλέβες της, ο τόνος της χρείας της ανέβαινε, ώσπου στο τέλος να βγει μαζί η κακία και ο πόνος που της προκάλεσαν τα λόγια του)
Οι Δαίμονες δεν αγαπούν.. δεν νιωθουν.. Προκαλούν μόνο πόνο.. Το μοναδικό πράγμα που θα λάβεις απο τους ανθρώπους είναι ο φόβος τους, θα ικετέψουν για την σωτηρία της ψυχής τους..
ΟΧΙ.. ΚΑΜΙΑ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ.. ΚΑΜΙΑ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ.. οταν καταλάβουν τι είσαι θα φύγουν μακριά, θα σε μισήσουν, δε με αγάπησε κάνεις γιατί όσο ζω προκαλώ πόνο.. ΕΝΑΝ ΛΥΠΗΘΗΚΑ.. Δυστυχώς..

Με τα τελευταία λόγια, ξεχύθηκε σαν σίφωνας απο την κουζίνα, χάθηκε απο το βλέμμα του..

Είχε μείνει άφωνος, η συμπεριφορά της τον έκανε να νιώθει περίεργα, ένιωσε σαν να τον διαπέρασε ρεύμα.., ακούμπησε το στήθος του.. Συνοφρυωμένος κατευθύνθηκε στη μεγάλη ξύλινη σκάλα, στα δεξιά του, είδε μια περίτεχνη ξύλινη πόρτα, την άνοιξε δειλά, ενα δωμάτιο γεμάτο ράφια, μια βιβλιοθήκη, με παλιά βιβλία από κάθε εποχή...
Καθώς τριγυρνούσε ανάμεσα στα βιβλία, ξεφυλλίζοντας τα, το βλέμμα του κέντρισε ένα διαφορετικό, παλιό, σχεδόν αρχαίο, λες και ήταν απο την αρχή του κόσμου βιβλίο..
Ένα κόκκινο πετράδι κοσμούσε το χοντρό εξώφυλλο.. Τα ακροδαχτυλά του άγγιξαν το εξωτερικό μέρος του βιβλίου, στη ράχη του χαραγμένος ήταν ο τίτλος του με μαύρα γράμματα και μια αρχαία γραφή...
Σαν να τη γνωρίζει απο πάντα, σαν έμφυτη γνώση, μπορούσε να διαβάσει τον τίτλο..
     
        Νέφελιμ..