Bana Bir Masal Anlat Baba [EyFet]

4.Bölüm

Küçük kız yeni yeni kendine geliyordu. gözlerini aralar aralamaz mızmızlanmaya başlamıştı. "Anne?" dedi ağlamaklı ağlamaklı. Çok korkmuştu, Eylem yüzüne oturttuğu o kocaman gülümsemesiyle kızına baktı. "Söyle meleğim" dedi tuttuğu elleri öperken. Küçük kız etrafına bakındı. "Burası neresi?" dedi. Eylem gülümsedi. "Burası hastane. Öyle anneden habersiz bir yerlere kaçarsan hasta olursun işte"dedi Eylem hemen sonrasında ise güler yüzle ekledi. "Hem sen burdayken kim geldi biliyor musun?" dedi. Zeynep meraklanmıştı. "Kim?" dedi heyecanla. O sırada Fethi Elindeki poşetlerle içeri girdi. "Birsürü meyve aldım. Doktora da sordum. Yiyebilirmiş. Ama günde 1 tane."dedi ardı ardına. Kızının uyandığından habersiz. "Baba!" diye  bağırdı küçük kız neşeyle. "Babam gelmiş."  Fethi uyanan kızını görünce gülümsedi. "Geldim tabii. dedi kızının yanındaki tekli koltuklardan birine otururken. "Anne ? babamla uyuyabilir miyim? ne olurr?" demiş ama Eylemden olumsuz yanıt alınca yüzünü asmıştı.  Doktor odada bir tanesinin kalmasını uygun görmüştü. "Ben gidiyim o zaman" dedi Fethi kapıya geldiklerinde. "Yakında ol olur mu? kızım hep babasını isteyecek çünkü. "dedi ve adamın gidişini izledi.

"Anne babam neden gitti? dedi küçük kız aglamaklı bir sesle " yine bırakıp gitti mi bizi?" dediğinde Eylem gülümseyerek yanıt verdi. " Baban bizi bırakmayı hiç istemedi meleğim.O kötü adamların eline düştü. Ama biz birlikte oldukça kötü adamlar korksun" dedi gülerek. Kızı da gülümsemişti. "Hadi uyu bakalım" dedi Eylem sevecen sevecen. Kızı uyumaya çalışsa da başaramamıştı. "Yapamıyorum" dedi isyan edercesine. Eylem yardım ediyordu küçük kızına. saçına bir öpücük kondurdu. "Anne?" dedi .
"Söyle meleğim"
"Saçlarını uzatacakmısın?"
"Bilmem. Belki uzatırım"
"Ama babam da geldi"

FLASHBACK

Fethi gideli 2 hafta olmuştu. Eylem yavaşca çöktü kapının dibine . Hep içine içine ağlıyordu. yüreği yanıyordu artık. O çok sevdiği, hayatını birleştirmek istediği adam terkedip gitmişti onu ve biricik kızlarını.Bazen  kulaklarına uğultular doluyordu. Kocasının sesini, kocasının kahkahalarını duyuyordu. Daha dayanılmaz oluyordu acısı. Eliyle kulaklarını kapattı "Sus artık. Ya gel, ya sus" dedi gözyaşlarının arasından fısıltıyla. Eli saçlarına indiğinde gözünün önüne getirdiği saçlarına baktı. Ne de çok severdi kocası saçlarını. Okşar öperdi sürekli. Sinirle kalktı ayağa. Sevse gider miydi sanki. Aynanın önüne geçti. Artık yansımasını gördüğünde tanıyamıyordu. Ağlamaktan şişmişti gözleri.Histerik bir gülüş savurdu aynadaki yansımasına . "Sen Ağlama, Kıyamam" demiştin. Nasıl kıydın? neden kıydın bize Fethi niye?" dedi ve hıçkırıklara boğuldu. Çok geçmeden dolaptaki makası aldı ve saçlarını kesmeye başlamıştı. Bunun sevdiği adamı unutturmayacağını biliyordu. Ama onu hatırlatacak bir şey istemiyordu artık. Çok sinirli ve üzgündü. Bir o kadar da yorgun.

FLASHBACK SON

Ertesi Gün

Fethi o gece hastanenin önündeki banklarda yatmıştı. Aslında Eylem "Uzaklaşma"dediği için değildi bu. Bilmediği, anlamadığı bir şekilde uzaklaşamıyordu onlardan. Yavaşça banktan kalkıp hastaneye yöneldi. Kızının odasının önüne geldiğinde doktorla karşılaşmıştı.
"Günaydın Fethi Bey "
"Günaydın" dedi Fethi adamı bozmamıştı.
"Ben de tam sizinle konuşacaktım."
"Ne konuda"
"Buyrun odamda konuşalım."
Fethi doktorun odasına girdiğinde doktor elini uzattı.
"Buyrun Oturun."
"Evet ne söyleyecektiniz bana? "
"Eylem Hanım bana yaşadıklarınızı anlattı. Geçmiş olsun öncelikle"
"Sağolun"
"Hafızanızı kaybettiğinizi de söyledi. Kızınız için oyun oynadığınızı düşündüğünüzü söyledi. Bu konuda size  yardım etmek için elimden ne gelirse yapacağımdan emin olabilirsiniz."
"Teşekkürler.Artık bana söyleyeceğiniz asıl şeye geçebilirmiyiz?"
"Bakın, biz çok şanşlıyız.Kızınızın hastalığı ilerlemeden teşhisi koyduk. Bu da tedavisini daha kolay bir hale getiriyor. Ama tabii ki sizin de yapmanız gerekenler var."
"Neymiş o yapmam gerekenler?"
"Kızınızı mutlu etmek. Ne kadar çok mutlu olursa o kadar çabuk iyileşir."
Fethi doktora teşekkür edip odadan çıkmıştı. Kızının odasına geri döndüğünde ellerinin titrediğini farketti. Nedenini bilmiyordu. Korkuyordu işte.. Olabilir miydi gerçekten. Eylem'in bahsettiği o adam olabilir miydi? bilmiyordu. yavaşça içeri girdi. Kızı yatakta annesi de yatağın yanındaki tekli koltukta uyuyakalmıştı. Fethi yavaşça üzerindeki hırkayı çıkarıp Eylem'in üzerine örttükten sonra küçük kızın yanına gitti. Nedenini bilmiyordu. Ama ona "baba" dediğinde içinde fırtınalar kopmuştu sanki. Saçlarını okşamaya başlamıştı birden. Bunu neden yaptığını bile bilmiyordu. Küçük kız yavaşça gözlerini araladı. Tam bağiracak gibi olmuştu ki Fetgi parmağını dudaklarına götürüp "şşşt"yapınca sesini alçalttı . "Baba.." dedi. Gözleri parıl parıl parlıyordu. "Seni çok özledim" dedi . Fethi kızına ne cevap vereceğini kestiremiyordu. "Bende , Bende özledim"dedi sadece. Küçük kız fısıldadı "Eğil"
"nedenmiş o"
"eğil işte"
Fethi kızına doğru eğildiğinde Kızı yanağına sulu bir öpücük kondurmuştu.
"Bunun için. "
Fethi de öpmüştü kızını. kızının kokusunu almasıyla gözlerinden yaşların süzülmesi bir olmuştu.