Bana Bir Masal Anlat Baba [EyFet]

10.Bölüm

"Kızımm, zeynebim uyan hadi."
Eylem koşarak çıkmıştı mutfaktan. "Ne oldu!"
"Bilmiyorum, bayıldı" dedi ve devam etti Fethi. "Sen cocuğun kimliğini al. Bi de bi hırka felan getir dışarısı soğuk." dedi. Eylem'in getirdiği hırkayı kızına giydirdi ve kızını kucakladı. Yavaşça arka koltuğa yatırdı. Eylem de yanına geçmişti. Fethi de sürücü koltuğuna geçmiş arabayı çalıştırmıştı.

"Ona 2 arabamız olduğunu söylemiştim. O kırmızı arabayı çok sevdiğimizi ve kullanmaya kıyamadığımızı söylemiştim." dedi Ağlayarak. Fethi bir şey dememişti. "Hatta çoğu zaman istediğim şeyleri yapsın, yesin diye seni kullanmak zorunda kalırdım" dedi. Hıçkırıklar firar ediyordu dudaklarından "Ona birşey olursa yaşayamam ki ben."

"Önce biraz sakin mi olsan Eylem. Ona hiç bir şey olmayacak. Sakin ol"
Eylem anlam veremiyordu. Nasıl bu kadar tepkisiz olabilirdi. Tam kocasına dönmüş çıkışacakken direksiyonu neredeyse kıracakmış gibi sıktığını fark etmişti Eylem. Hızlı hızlı nefes alıyordu. Korkusunu hep iyi saklardı Fethi. Ama Eylem anlardı. "Korkunu saklamana gerek yok. Babasısın sen onun tabi korkacaksın"
"Benim yüzümden"
"Nedenmiş o?"
"Onu o kadar gıdıklamasaydım, yorulmazdı belki"
"Asla suçlama kendini. Keşke bu yaşadıklarımız yaşanmasaydı. Sen hiç gitmemiş olsaydın keşke. Ama zamanı geri alamıyoruz. Ben Zeynep'in kahkahalarını 6 ay boyunca ilk defa bugün duydum Fethi. Sen onun tek mutluluk kaynağısın"
"Kendine haksızlık etme bence.Sen olmasan da aynı şey olurdu. Her çocuk annesiyle babası birlikte olsun ister.Normal ailelerdeki gibi." Hastanenin önüne geldiklerinde İlk Fethi inmişti Arabadan . Arka koltuğu açıp kızını kucakladı. Hastaneye girdiklerinde Doktorlar yardım etmişlerdi. Zeynep'in doktoruyla da konuşmayı ihmal etmemişlerdi. Zeynep'i önlem amaçlı yoğun bakım odasına almışlardı. Fethi ve Eylem de koridorda beklemeye başlamışlardı.

"Oturalım biraz gel." Fethi yavaşça Eylem'i banklardan birine oturttu. Kendi de yanına oturdu. "Sakin ol" dedi sessizce. Eylem birşey dememişti. Sadece başını kocasının omzuna yasladı ve gözlerini kapattı. "Ne olur bu bir kabus olsun, ne olur." dedi Hıçkırıklarının arasından. Fethi saçlarını okşuyordu kadının.
"Eylem?"
"Hı?"
"Sanırım ben birşeyler hatırladım"
"Ne?" dedi Eylem kafasını kaldırıp. Yaşlı gözlerine baktı Eylemin. O yaşlı gözlerinin içi parlamıştı adama bakarken.
"O günü" duraksadı Fethi. "Geçen gün Zeynep kucağımda uyuyakaldığı zaman. Bilmiyorum rüyamıydı yoksa bir anım mı ? Çok gerçek gibiydi"
"Hangi günü?"
"Bir ultrasyon odasındaydık. Kontrole gelmistik sanırım. doktor bir erkekti. Hatta ben ona ters ters bakıyordum."
"Başımın etini yemiştin "Kocaman hastanede kadın doktor mu yok kızım? Sen şimdi o adama karnını açıcan ben tırlatcam " diye"
"O sesleri hatırlıyorum. Odaya dolan o kalp atışı seslerini. "
"Ağlamıştın."
"Rüya değildi yani?"
"Evet Değildi" dedi Eylem. Fethi'nin kendisine anlattığı o kücücük şey bile umut olmuştu Eylem'e . Her şey düzelecekti.

Doktor içerden çıktığında ikisi de ayaklanmıştı.
"Durumu nasıl doktor bey?"
"Merak etmeyin. Önemli birşey değil. Bu hastalıkta böyle bayılmalar normal olarak karşılanır. Daha kemoterapiye başlamadığımız için. Ama yarın ilk kemoterapimizi alacağız. Bu gece burda kalsın"
"Teşekkürler. " dedi Eylem . Fethi Tekrar oturttu eşini. Eylem aklına gelen şeyle hemen telefonuna sarılmıştı. Telefonu alır almaz fethiden uzaklaşmıştı. Fethi de arkasından gidip gizlice onu dinlemişti

"Hani birşey hatırlayamacaktı o tedaviyi olmazsa? hatırlıyor işte."
"Ne olur bana kocana o şeyler yapılmayacak de ne olur"
"Tamam.Bekliyorum"

Eylem arkasını döndüğünde Fethi ile karşılaşmayı beklememişti açıkcası.
"Fethi?"
"Eylem." dedi Fethi yanına yaklaştı Eylem'in. Ellerini saçlarına götürüp kısa süre öyle durdu. Daha sonra Eylem'i kendine yaslayıp alnından öptü. Eylem de huzurla kaplanmıştı adeta . Gülümsedi. Kendisi de kocasının yüzünü ellerinin arasına almıştı. "Seni çok seviyorum" dedi kısık sesle. Fethi birşey dememiş ve dudaklarına bir buse kondurmuştu. Eylem Kocasının elinden tutup tekrar oturdukları banklara kuruldu. Kocasının omuzlarına gömülmüştü yine.

Ertesi gün

Sabah uyanmıştı ikiside . Annesini ve babasını yanında gören Zeynep de çok mutluydu. Tabii Eylem ve Fethi de. Tüm korkularına rağmen mutluydular. Zeynep'in ilk kemoterapisi verilmişti ve ailecek ee gidilmisti.

"Bebeğim, nasılsın?"
"Baba, pikniğe gitmeyecek miyiz?"
"Piknik bize gelecek aşkım"
Fethi'nin evlerinin bahçesi oldukça büyüktü. Rahatça piknik yapabilirlerdi. Hem Zeynep'i de tehlikeye atmamış olurlardı. Fethi Zeynep'i yatağına yatırmış ve uyutmuş ardından işi olduğunu söyleyip çıkmıştı evden.

Saatler geçmiş ama dönmemişti Fethi. Eylem telaşlanmaya başlamıştı. Fethiyi beklerken de kanepede uyuyakalmıştı. Fethi Eve geldiğinde Eylem kanepede oturur pozisyondaydı ama kafası arkaya düşmüştü. Fethi yanına gittiğinde sayıkladığını ferketti Eylem'in. "Bırakma bizi fethi lütfen" Fethi yavaşça kucakladı Eylem'i. Yatağa yatırdı. Alnına bir öpücük kondurdu. Geri çekildiği sırada Eylem aralamıştı gözlerini
"Fethi?"
"Uyandırdım mı özür dilerim" dedi Fethi halbuki bilerek yapmıştı
Fethi bir peçeteyle yüzünü sildi Eylem'in.
"Kabus görüyordun sanırım. Terlemişsin çok."
"Duş alırım şimdi" dedi ve kalktı yataktan eylem Çok geçmeden de çıkmıştı duştan üzerini giyinip. Fethiye sarıldı. Öyle sıkı sarılıyordu ki sanki bırakırsa uçar gidermiş gibi. "Bakıyorum yine hindistan cevizli duş jelleri kullanmaya başlamışız. Hindistan cevizi kokusundan hoşlanmadığımı bilirsin" dedi. Eylem şaşkın şaşkın kendisine bakıyordu. "Hatırlıyorsun" dedi sevinçle kocasına tekrar sarılırken. Boynuna ardı ardına öpücükler konduruyordu. "Gerçekten midem bulanıyor" dedi Fethi zorla. Eylem gülümsedi. "Hemen halledip geliyorum" Eylem parfüm sıktıktan sonra geri göndü. "Oldu mu ?" dedi tekrar sarılırken. "Oldu"
"Yarın hastaneye gitmemiz lazım"
"Neden ya?"
"Filiz sana bir kaç test yapacakmış. Normalde birşey hatırlamaman gerekiyordu çünkü. Ilaç kendiliğinden vücudundan çıkıyor olabilirmiş. Yani eğer öyleyse o işkence gibi olan saçma tedaviyi sana yapmayacaklar demektir."
"Çok sürer mi bu testler?"
"Bilmem ki neden sordun?"
"Yarın için plan yapmıştım çünkü"
"Olsun, nasıl olsa hep bizimlesin"
Eylem kocasının kollarında uyumuştu. Sabah uyandığında Fethi yoktu. Zeynep de daha yeni uyanmıştı. "Anne , babam yok!" dedi gözleri dolu dolu." Eylem neredeyse her seferinde küfrediyordu kendine. Hayır neden kocanın yeni telefonunu kaydetmezsin ki? Çok geçmeden kapı açılmış, sesi duyan Zeynep de fırlamıştı hemen
" Neredeydin babacığım"
"İşim vardı, hallettim geldim"
Eylem Fethi'ye bir işaret yapıp mutfağa girdi. Fethi de peşinden girdiğinde sordu. "Nerdeydin?"
"İşim vardı, hallettim geldim."
"Ne işi bu iki gündür"
"Hani dün gece sana bugün için planlarım var demiştim. Hastaneye gittim. Testleri felan yaptırmaya"
"Tamam, peki dün?"
"Hah. " Fethi Eylem'in arkasına geçip bahçe kapısını açtı. "Gel bakalım" dedi Bahçeye tam bir piknik yeri kurmuştu Fethi. Salıncaktan hamağa her şeyi düşünmüştü. "Yaaa" dedi Fethi'ye sarılırken. "Daha asıl süprizi görmedin" dedi Elindeki anahtarı sallarken. Garaj kapısının dışındaki düğmeye bastı. Kapı yavaş yavaş açılıyordu
Kapı tamamen açıldığında Eylem gayri ihtiyari bir çığlık atmıştı
"Fethi , sen nerden buldun bu arabayı"
"Ben bulmadım. Ben kaybolunca babam almış . Bana verdi dün"
"Hadi çıkalım Zeynep görmeden"
Eylem gururla bakıyordu kocasına.

Saatler Sonra

Piknik başlamış herkes toplanmıştı. Herkes mutluydu. Zeynep salıncağa oturmuş ve babasından da onu sallamasını istemişti. Fethi kızını sallarken Eylem de mutfakta yiyecekleri hazırlamakla meşguldu. Eylem Mutfaktan çıkmış ve piknik yerine gitmesi için bahçelerindeki havuzun yanından geçmesi gerekiyordu. Eylem yüzme bilmediği için hiç yaklaşmazdı o havuza. Aslında havuzlu bir ev almayı da hiç istemese de fethi kendisine "Ben sana yüzmeyi öğretirim"dediği için almışlardı. Ama Fethi'nin buna zamanı olmamıştı. Korkuyla gitti havuzun yanına yavaş yavaş geçmeye çalışırken Ayağı kaymış ve havuza düşmüştü. Diğerleri de düştüğünde çıkan su sesini duyup o tarafa koşmuşlardı. Fethi Filiz'e bir işaret edip Zeynep'in yanında durmasını sağlamıştı. Havuzun başına geldiklerinde Eylem'in çırpındıgını görmüslerdi. Fethi görür görmez atlamıştı havuza. Sonra da çıkarmıştı Eylem'i havuzdan

"Eylem!"