Bana Bir Masal Anlat Baba [EyFet]

2.Bölüm

Eylem sabahın ilk ışıklarıyla açmıştı gözünü. Yanında mışıl mışıl uyuyan kızına baktı. Kabus görmeden uyuduğu 1 gün bile olmamıştı babası gittikten sonra. Pes etmişti artık Eylem. Yapacak birşey yoktu, biliyordu bunu. Ne kızı için ne kendi için yapacak birşeyi yoktu. Yapacağı tek şey Fethisiz hayatına devam etmektir. Bunu düşündüğüne kendisi de inanamıyordu. Bunu nasıl başaracağını da bilmiyordu. Onun adını duymadan , onun fotoğraflarına bakmadan, onun yastığına sarılmadan, Kalan kıyafetlerindeki kokuyu ciğeri yanana kadar içine çekmeden nasıl yaşardı, bilmiyordu. Pes edebilir miydi gerçekten. Sevdiği adamdan ümidi kesebilir miydi ?  Sevdiği adama güvenmeyi bırakabilir miydi? ya da ...
Sevdiği adama güvenebilir miydi? Şimdi şu an şu kapıdan girse hiçbirşey yaşamamış gibi kollarına atlayabilir miydi? Sanki kızı her gece o kabusları görmüyormuş gibi, her gece gözyaşı dökmemiş gibi her şeyi sineye çekebilir miydi? Hayır. Yapamazdı. Onu Affedemezdi. Ama yine de ondan vazgeçemezdi. Kalbini vermişti o adama bi kere. Karşısına geçip bir açıklama yapmadıkça hiçbir söze itibar etmeyecekti.. Kızının belli belirsiz sayıklamasını duyduğunda gözyaşlarını tutamamıştı Eylem. "Baba" dedi küçük kız güçsüz güçsüz. Kızını sakinleştirmek için saçlarını okşadı,alnına bir öpücük kondurdu ve bir şarkı mırıldanmaya başladı. Çok geçmeden hıçkırıklar firar etmişti dudaklarından. Kendini tutmaya çalışarak gözlerini yumdu...

FLASHBACK

Eylem o gün önemli bir iş nedeniyle dışardaydı 1 yaşındaki kızını da daha bez değiştirmeyi bile beceremeyen babasına bırakmak zorunda kalmıştı. Eve geldiğinde evde bir savaş havası olacağını düşünmüştü.Ama aksine ev tertemizdi. Biraz ilerledi. Odasına çıkmak için merdivenlere yöneldiğinde kocasının sesini duymuştu. "Uyusun da büyüsun ninni" gülümsedi ve aralık olan kapının yanına gitti. Küçük kızı uyumamakta ısrarcıydı. Babası ise onu uyutmakta. "Çok yordu galiba?" dedi Eylem imalı imalı. Fethi hemen itiraz etmişti. "Hiç de bile, yorulmadım ben. Hem uyku saati geldi onun için"dediyse de Eylem inanmamıştı. "Onu uyutmak senin için dünyanın en kolay işi Fethi. Sende uyumasını istemiyorsun kabul et." dediğinde Fethi pes ederek ellerini kaldırdı." Tamam yakalandım teslim oluyorum"dediğinde Eylem bir kahkaha attı. "Alemsin Fethi."dedi ve gözlerini devirdi. "Ama bu güzel kız uyumalı artık."dedi. Fethi de kızını kucaklamıştı yavaş yavaş. 2-3 pışpışlamanın sonunda kızının başı babasının omzuna düşmüştü bile. Eylem gülümsedi. "İşte bu kadar kolay."dedi. Fethi korkarak  bebeği yatağına koyarken ekledi. Ben bu çocuğu indirip kaldırırken çok tırsıyorum Eylem."dediğinde Eylem sordu. "Nedenmiş o ?". "Ya düşerse?" dedi Fethi. Eylem gülümseyerek sarıldı kocasına. Elini kollarında gezdirip yaklaştı. "Düşmez, ama düşerse babası onu bu güçlü kollarla yakalayıverir."dedi ve dudağına bir öpücük kondurdu...

FLASHBACK SON

Eylem düşündü o zamanları. Ne de mutluydular.Ne kadar huzurluydular. Hiçbirşey yokken çekip gitmeseydi belki daha mutlu olurlardı bilmiyordu. Ama gitmişti işte. Hiçbir şey söylemeden gitmişti...

---------------------------

Genç adam sahildeki banklardan birine oturmuş çayını yudumluyordu. Önünden geçen çocuklar nedenini bilmediği bir şekilde içini sızlatıyordu. Pamuk şeker satan adamlar, etraflarında toplaşan çocuklar, gülüşüyor, koşuşturuyorlardı. Buruk bir gülümseme yerleşti yüzüne. Biraz sonra duyduğu Sesle yan tarafına döndü. "Hele şükür!" dedi karşısındaki adama sarılarak.
"Ne yapıyorsun burda ?"
"Bilmem.Geldim işte"dedi adam mutsuz mutsuz.
"Her gün geliyorsun buraya. Bir nedeni vardır illaki."
"Bilmem, vardır illaki."
"Sen neyi biliyorsun Alper!"
"Bilmiyorum! hiçbir şeyi bilmiyorum Oldu mu ?!" dedi sinirli sinirli ve devam etti. "İçimde kocaman bir boşluk var. O boşlukta gezinip duruyorum. Ben gerçekten Alper Artemis miyim ? Öyleysem Annem , babam nerde? çocukluğum nerde ? Ailem nerde? Benim hayatım nerde !?" dedi ve kalktı yerinden. Elini saçlarında gezdirdi. Delirecek gibiydi. Bu boşluk yeyip bitiriyordu onu.
"Sakin ol Tamam" dedi arkadaşı yanına gelip.
"Sen ne kadardır tanıyorsun beni?" dedi Alper kesin bir dille sordu.
"5 Aydır" dedi Arkadaşı