Bana Bir Masal Anlat Baba [EyFet]

7.Bölüm

"Ne !" dedi Neşe Hanım ve Filiz aynı anda .
"Ne demek öldürecekler Volkan!. O adam ne isteyebilirki abimden!"
"O adamın olayı bu Filiz. bir şey istemesine gerek yok. Daha biz şuncacık çocukken yaptıklarını hatırlasana ."
"Tamam, sen şimdi dinlen. Sonra adam akıllı anlatacaksın ne döndüğünü"

-------------------------------------------------

Fethi yavaşça arkasını döndü ama yerinden kıpırdamamıştı.  "Gel , lütfen" dedi Eylem . Fethi yanına gittiğinde Eylem küçük bir kız çocuğu gibi dizlerine yatmıştı. "biraz böyle durabilir miyiz?" diye sordu onay beklercesine. Fethi bir şey dememişti. Eylem de kafasını iyice yerleştirmişti kocasının dizlerine. "Hep yanımda ol olur mu ? hatırlamasan da beni, hep benimle ol. Çünkü ben bu hayatta bir tek sensizliğe alışamıyorum.Senin olmaman beni bitiriyor Fethi"
"Nerdeyim ben"
"Fethi?" dedi Eylem Fethinin bu sorusu üzerine telaşla yerinden kalkıp sevdiği adamın suratına baktı.
Birden bağırmaya başlamıştı Fethi başını tutup avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Onun bu hali Eylem'i de telaşlandırıyordu haliyle. Gözlerini sıkı sıkıya yummuştu adam. Eylem Fethinin başında duran ellerini indirdi ve yüzünü avuçladı. "Bak bana" dedi. Sakin kalmaya çalışıyordu. "Yapabilirsin bak bana"  dedi biraz daha sesini yükselterek
Genç adam gözlerini açtığında Eylem daha fazla korksa da belli etmemişti. Fethinin de dişlerini sıktığını görebiliyordu. Biraz önce avazı çıktığı kadar baģıran adam ne olmuş da susmuştu diye düşünürken kızının ağlamaklı sesini duydu Eylem. "Sakin ol, geliyorum. Sakin ol" dedi kocasının kulagına ve kızının yanına gitti. 
"Babam sana bağırdı! ben duydum"
"Yok bebeğim bağırmadı ki bana "
"Bağırdı duydum ben. Hani babam hiç bağırmazdı sana"
"Bana bağırmadı aşkım. Hadi sen uyu, baban kötü bir rüya görmüş o yüzden bağırdı öyle. Korkma tamam mı?"
"Benim gördüklerim gibi mi "
"Evet senin gördüklerin gibi" dedi Eylem. Ama kızının birden babasına yöneleceğini tahmin edememişti.
"Baba, korkmaa" diye sarıldı küçük kız adama. Adam da karşılık vermişti ama hâla sıkıyordu kendini gözlerinden yaşlar akıp duruyordu.. "Eveeet , Hadi zeynep yatağa. Baban da uyusun hem "
"Beraber uyusak?"
"Olmaz aşkım. Sonra uyuruz. Bak baban çok yoruldu."
"Tamam" dedi küçük kız üstelememişti.

-------------------------------------------------

"Anlat bakalım şu meseleyi."
" Ben abimi bi gün bi adamla gördüm. O Ferit denen adamla. Abimin bütün arkadaşlarını tanırım ben . Ama onu tanımıyordum.Ben de araştırdım. "
"Sadede gel"
"O babamız olacak it tutmuş bunu. ilaç vermişler abime. "
"Sen nerden biliyosun ilaç verdiklerini ? bu öyle onun bunun demesiyle anlaşılacak birsey degil cunku"
"DNA Testi için kan verdik ya. orda farketmis levent abi. ilacı araştırdık biraz.Ilaç çok tehlikeli bi ilaç. Levent abinin dediğine göre bu ilaç yavaş yavaş beyinin fonksiyonlarını yitirmesine yol açıyormuş. Ilk hafıza kaybı oluyormuş , sonra başta inanılmaz ağrılar oluyormuş daha bir sürü daha şeyler var işte. Sonunda da Beyin ölümü gerçekleşiyormuş işte." dedi Volkan . Filiz hemen telefonuna sarılıp "Abim" ismine basmış fakat telefon çalmış, cevap veren olmamıştı. Sonrası da Eylem'i aramıştı.

-------------------------------------------------

"Hadi kalk bu böyle olmaz , gidiyoruz hastaneye."
"Zeynep ne olacak?"
"Suna ablaya bırakırım ben onu hadi Fethi"
Fethi yavaşça ayağa kalkmış ama anında yere yığılmıştı. Zeynep de uyanmış ve babasını yerde görünce ağlamaya baslamıstı. Eylem hemen ambulansı çagırmış ardından kızını üst komşularına bırakmıştı. "Korkma bebeğim, babana hiç bir şey olmayacak .Korkma tamam mı , sakın korkma." dedi ve koşarak kocasının yanında aldı soluğu. "Fethi! aç gözünü" dedi gözyaşlarını tutmaya çalışıyordu. Yerde titreyen telefona baktı. Filiz'in adını görünce hemen almış ve açmıştı telefonu.
"Yenge, nasılsınız?" dedi Filiz birden telaşa sokmak istememişti.
"Filiz, filiz yardım et !" dedi Eylem Ağlayarak
"Ne oldu! Yenge!"
"Fethi , Fethi hiç iyi değil." dedi  . Ambulansın sirenlerini duyduğunda telefonu kapatmadan yere koydu ve görevlilere kapıyı acmak icin hızla kapıya yöneldi
"Ne olur kurtarın onu. Ne olur"

-------------------------------------------------
"Off! nerde kaldılar ya " dedi Filiz acilin önünde volta atarken . Yaklaşan ambulansı görünce durmasını beklemeden yanına gitmişti ambulansın. Hocaları da oradaydı. Filiz durumu anlatmıştî hepsine. Abisini sedye ile indirirlerken Filiz ağlamadan edememişti. Hızla acil servisin kapısından soktu abisini sedyeyle. Kan alması gerekiyordu ama elleri öyle titriyordu ki iğneyi bile zor kavrıyordu. Kendi kendine konuşurcasına söylendi. "sakin ol, sen bunun için hemşire olmadın. salaklık yapmanın sırası değil sakin ol"  o sırada hemşire arkadaşlarından biri gelmişti. "istersen ben yapabilirim" dedi. Sadece iyilik yapmak istemişti belki de . Ama Filiz'in kafasında yankılanıyordu Volkan'ın sesi. "Abimi başkasına emanet edemem."
kimseye güvenemezdi. "Hayır. ben hallederim"
kendine verdiği telkinler işe yaramıştı. el cabukluğuyla hemen kanı aldı ve tüpe aktardıktan sonra üzerinde "Fethi Kulaksız " yazan etiketi dikkatlice tüpe yapıştırdı. Kanı Labavatuar'a götürmüş ve sonuçlar çıkana kadar da başında durmuştu. Hocalarından her türlü izni aldığı için kimse sıkıntı yaratmıyordu.
-------------------------------------------------
Filiz elindeki kocaman zarfla yengesinin yanına gittiğinde Eylem yaşlı gözlerle doğruldu yerinde "Filiz?" dedi. Filiz Yengesine sarıldı. "Abimin öldüğünü düşündüğümüz o 6 ay boyunca her saniye aynı şeyi söyledim ben kendime. Eğer elimde olsaydı onu kurtarırdım dedim. Ve şimdi onu kurtarıcam. bunu yapmak zorundayım. "dedi gözünden akan yaşları silerken . "Volkan'a söylemedim . Annem de bilmiyo. Uydurdum bir şey . Ne olursa olsun, Volkan bilmeyecek yenge"
"Niyeymiş o ?"
"Çünkü Volkan bu zarfın içinde yazanları öğrenirse , kimse tutamaz Volkanı. Hiç kimse"
"Ne yazıyormuş ki o zarfın içinde ."
"Abime ilaç vermişler. Ama bu ilaç öyle bünyesinden kolayca atabileceği bir ilaç değil"
"Nasıl yani?"
"Bu ilacı bünyesinden atması için haftalarca serum takılacak, aralıksız." dedi Filiz. Sözünün devamı vardı ama söylemeye çekiniyordu. Eylem de bunu farketmiş olacak ki sordu.
"Sonra ne olacak peki? "
"Bir şeyler hatırlaması için başka bir tedavi daha yapılacak."
"Nasıl bir tedavi bu ?"
"Bu tedavi çok zor bir tedavi. Biliyorsun ben pskiyatr olmak istediğim için çalışırken bir yandan da pskiyatr da staj görüyorum 3 gün. bir kaç kere uzman doktorlarla o tedaviye girme şansım oldu. Her seferinde de içerden ağlayarak çıktım."
"Çok canı yanacak mı?"
"Evet"
"O zaman istemiyorum!" dedi Eylem kararlılıkla . "Canı yanacaksa beni bilmesin. Ama yeterki ona bir şey olmasın"
"Bu tedavi olmak zorunda yenge. Bu tedavi yapılmazsa Abim ölebilir.Bu tedavi tek şansımız."
"Görmek ıstiyorum"
"Görmesen daha iyi."
"Görmek istiyorum dedim!"

Filiz Eylem'in ısrarlarına daha fazla dayanamayıp yengesini camekanlı bir odanın önüne getirdi. Doktorlar çeşitli kabloları adamın boynuna ve vücuduna takıyorlardı. Adam eline Elektroşok cihazına benzeyen bir cihaz aldı. Birbirine sürttü.
"Canlı adama elektroşok mu yapacaklar?!" dedi Eylem Telaşla.
Doktor Elektroşok'un iki ucunu adamın kafasına bastırdı. Adamın bedeni yatakta gerilirken onu yatakta tutan tek şey ellerini ve ayaklarını Yatağa bağlayan kemerlerdi.
Eylem gözlerinden yaşlar akarken söylendi.
"Fethi'ye bunun olmasına izin veremem!"