Het begint al een beetje te schemeren.
Ik ga plat op mijn rug liggen.
Sluit mijn ogen.
Maak mijn hoofd leeg.
En een korte tijd later, als ik mijn ogen weer open,
Is het helemaal donker.
Nee.
Niet helemaal.
Er zijn duizenden lichtjes die de duistere hemel opvrolijken.
Duizenden sterren.
Samen verlichten ze de hemel.
Samen.
Het verschil tussen mijzelf en de sterren is,
Dat ik alleen ben.
Zo vreselijk alleen.
JE LEEST
het sterrenmeisje
No FicciónIk ren het bos in. Steeds dieper, en dieper. Op de plek aangekomen, ga ik liggen, op mijn rug. Met mijn ogen op de heldere hemel gericht. Even doe ik ze dicht. Wetend dat als ik wakker word ik gezelschap heb. Van het donker. En de mooie, ver...
