She is mine [ΥΠΟ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ]

#9 |Slap a bitch|

Όλοι πέσαμε για ύπνο, στο σαλόνι κρατούσε ένας πανικός, μπολ με πατατάκια, μπουκάλια με αναψυκτικά, κάποιοι κοιμόντουσαν στον καναπέ και κάποιοι στο πάτωμα, γενικά πολύ άνετα ήμασταν. Και αυτό επειδή μας πήρε ο ύπνος έτσι όχι γιατί το είχαμε προγραμματισμένο

Σηκώθηκα κατά της 3 να πιώ ένα ποτήρι με νερό, άνοιξα το ντουλάπι με τα ποτήρια, πήρα ένα και το γέμισα με νερό, όταν άρχισα να πίνω γύρισα το σώμα μου και είδα τον Αλεξ, τρομάζοντας πετάχτηκα και άρχισα να βήχω γιατί σταβοκατάπια

«Πως έρχεσαι έτσι ρε άνθρωπε;» Τον ρώτησα ενώ έβηχα και εκείνος μου χτυπούσε την πλάτη

«Δεν φταίω εγώ» Μου απάντησε ενώ μου χτυπούσε ελαφρά την πλάτη

«Ντάξει, ευχαριστώ» Του είπα όταν επανήλθα και στηρίχθηκα από τον πάγκο της κουζίνας

«Μου είπες ευχαριστώ;» Ρώτησε ενώ έσμιξε τα φρύδια του και με κοίταξε περίεργα

Ναι, δεν είμαι εσύ φίλος

«Ναι, σου είπα ευχαριστώ» Του έδωσα την ολοκληρωμένη απάντηση και εκείνος ακόμα δεν με πίστευε

«Δεν ήξερα πως κάνεις και κάτι τέτοιο» Είπε χλευαστικά και γέμισε ένα ποτήρι με νερό

«Ναι ξες κάποιοι από εμάς έχουν ανθρώπινη συμπόνια» Του είπα ενώ άφησα το πλέον άδειο ποτήρι στο πάγκο, εκείνος μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα

«Το έφερες στον εαυτό σου Αλεξούκο» Του είπα με ένα λοξό χαμόγελο και πήγα να φύγω αλλά το χέρι του Αλεξ με σταμάτησε και με γύρισε απότομα κάνοντας με να πέσω στο στέρνο του

«Πρόσεχε Ρια» Είπε με ένα απειλητικό τόνο ενώ ήμασταν σε αποστάσεις αναπνοής, το σαγόνι του έντονο και με κοιτούσε κατάματα

Εγώ έγειρα ελαφρά το κεφάλι μου ελαφρά και τον κοίταξα καλύτερα, «κάτω τα χέρια σου μην στα σπάσω» Του είπα ενώ τον κοιτούσα στα μάτια του αλλά δεν άλλαξε στάση και έτσι τράνταξα το χέρι μου από το κράτημα του και αφέθηκα ελεύθερη και πήγα στο σαλόνι

Απλά θέλω να βάλω τα χέρια μου στον λαιμό του και να τον πνίξω

Σκέφτηκα ενώ ξάπλωσα ξανά στον καναπέ, κάποιες φορές αναρωτιέμαι πως ο Αλεξ είναι ακόμα ζωντανός, θέλω να πω, έχει μυαλό κουκούτσι που το έχει κάνει πάρα πολύ ξεκάθαρο και έχει ηλίθιες ιδεολογίες

Τέλος πάντων θα κοιμηθώ καλύτερα γιατί άμα σκέφτομαι τον Αλεξ οι πιθανότητες να φύγει από το σπίτι ζωντανός είναι πάρα πολύ λίγες και έτσι με πήρε ο ύπνος