She is mine [ΥΠΟ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ]

#14 |we're late... lol|

Τα μάτια μου άνοιξαν απότομα και το κεφάλι μου σηκώθηκε κατευθείαν

Βλέπω πως με είχε πάρει ο ύπνος στο γραφείο, ρίχνω το βλέμμα μου δίπλα και βλέπω τον Αλεξ να κοιμάται με το στόμα του ελαφρά ανοιχτό

Κάτσε...

Τι ώρα είναι;!

Αρπάζω το κινητό στα χέρια μου και βλέπω πως η ώρα πήγε 8:55, το αίμα μου πάγωσε στης φλέβες μου για μια στιγμή

9:05 μπαίνουμε για την δεύτερη ώρα!

«Ξύπνα!» Φωνάζω στον Αλεξ ενώ τον σπρώχνω

Εκείνος πετάχτηκε από την θέση του κοιτώντας γύρω του

«Τι έγινε;» Με ρώτησε

«Είναι εννιά παρά πέντε!» Του είπα και τότε πεταχτήκαμε και οι δύο από τις θέσης μας

«Έχω Στοματικό διάλυμα!» Αναφώνησε ενώ το έβγαλε από το συρτάρι του και ένα πλαστικό ποτήρι

Αφού κάναμε γαργάρες το φτύσαμε στο ποτήρι και πήραμε τις τσάντες μας και τρέξαμε κάτω

Αφού βάλαμε παπούτσια φύγαμε χωρίς δεύτερη σκέψη για το άμα ξεχάσαμε κάτι και αρχίσαμε να τρέχουμε

«Τι ώρα είναι;» Με ρώτησε ενώ τρέχαμε

«9 και 5» Και με το που έφυγαν αυτά τα λόγια από το στόμα μου αρχίσαμε να τρέχουμε πιο γρήγορα

Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει στο στήθος μου ενώ άρχιζα να ζεσταίνομαι

Με το που μπήκαμε στο προαύλιο είδαμε πως δεν ήταν κανείς κάτω, και οι δύο βρίσαμε κάτω από τις ανάσες μας ενώ συνεχίσαμε να τρέχουμε

Με το που φτάσαμε στην τάξη ο Αλεξ άνοιξε την πόρτα χωρίς καν να σκεφτεί να χτυπήσει, όλοι γύρισαν τα κεφάλια τους και έριξαν το βλέμμα τους πάνω μας

Εγώ στήριζα τα χέρια μου στα γόνατα μου όσο προσπαθούμε να βρω το φυσιολογικό ρυθμό της ανάσας μου ενώ ο Αλεξ στηριζόταν στο κάσωμα της πόρτας

«Μπορούμε;» Ρώτησε ο Αλεξ κοφτά ενώ έδειξε με το δάχτυλο του την τάξη, οι βαριές μας ανάσες ακουγόντουσαν αρκετά

Η καθηγήτρια είναι της έκθεσης, αυτή που μας έβαλε την εργασία... ειρωνία

Αφού καθίσαμε και οι δύο στης θέσης μας είδα τον Στέλιο να με κοιτάει με ένα πονηρό χαμόγελο

«Τι;» Τον ρώτησα βαριεστημένα ενώ στήριζα τα χέρια μου από τους αγκώνες και μετά στο θρανίο