Diary of a Rapist (Mercadi Series #3)

Kabanata 10

Kabanata 10

Kiss

Mabilis akong napabalikwas sa pagkakahiga, white sheets? Nakatulog ako? Mabilis kong naicheck ang suot ko, iyon pa din, I felt relieved, lime lights? Mabilis kong naigala ang mata ko sa malawak na kwarto, sa labas, I saw his silhouette watching the city lights from where he was standing.

Nakatulog ako dahil sa sobrang pagod sa pag iyak? Dahil sa sobrang sama ng loob sa mga bagay na nalaman ko? Hanggang ngayon ay may after shock pa sa akin ang nangyari, halos hindi ako makapaniwala na nagawa sa akin ni Clovis ang bagay na ito, ang lokohin at paglaruan ako.

Nakita ko ang pouch ko sa tabing table, mabilis akong umalis sa kama at tumiretso sa kanyang terrace, hindi nakasarado ang glass sliding door niya kaya hindi ako nahirapan, mabilis akong gininaw ng maramdaman ang malamig na hangin sa aking balat. Naramdaman niya siguro ang presensya ko kaya agad niya akong nilingon.

Wearing just that, ang suot niya ay cotton shorts at isang white tee, mukhang nakapagpalit na, damp hair and holding a glass full of wine. He shifted from where he is, ang mga mata ay may bahid ng pagod at pagkabigla sa pagkakakita sa akin.

“Ihatid mo na ako sa amin.” Pakikisuyo ko sa kanya, sumilay ang ngiti sa kanyang labi at muling ibinalik ang tingin niya sa magandang city lights ng Davao. Alam kong nasa penthouse niya ako, at alam kong malalim na din ang gabi pero hindi ako pwedeng hindi umuwi ng bahay. “Anong oras na ba?” Tanong ko sa kanya.
“Past 3:00 in the morning.” His husky voice sent shivers through me. Mabilis akong napalunok. “You feeling well now?” he asked with his morning voice.

“Iuwi mo na ako.” I said avoiding his question, because I know that I’m not yet alright.

Ano ba ako shock absorber lang ganon, hindi pwedeng magdamdam? Tsaka hindi porket naging refuge ko siya kanina ay magiging okay na kami, I still dislike him and I don’t him around. Napahawak ako sa aking ilong, mukhang sasamain pa ang pag iyak ko at magkakasipon pa ako ah? Bumaling siya sa akin at umiling iling habang nakakalokong nakangiti. Anong nakakatawa sa sinabi ko?

“I already told your dad that you’re going to stay the night here.” He said languidly as he swiftly drink from his wine glass nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya agad akong nagpanic.

“Shit! What did you said to my Daddy?” Nagmamadaling tanong ko sa kanya.

“That I saw you in Abreeza and you were too drunk, that’s why you’re staying here.” Para bang wala lang sa kanya ang panloloko niya kay Daddy.

“Why the hell would you tell him that!” Sigaw ko sa kanya.

“And what do you want me to tell your Dad, that the boy you like used you for his own good and you were crying your life out outside the mall? Ganoon ba dapat ang sabihin ko sa Daddy mo?” sarkastikong saad niya sa akin.

Pinanlakihan ko siya ng mata at natahimik nalang, “Can we just have a fine and normal conversation? Just for once? Gwynn Atanasha?” he reprimanded, tinignan ko siya at nakatitig siya sa akin his eyes were glued to mine.

Hindi ko man gusto ang pagtawag tawag niya sa akin ay hinayaan ko nalang siya at tumango ako para sa pag sang-ayon ko sa kanyang sinabi. “Now, answer my question are you feeling better now?” he asked with so much worry in his tone.

“Why would you ask?” Mataray kong tugon sa kanya. Nagkibit balikat siya at agad na pinatong ang wine glass sa glass nook ng kanyang terrace.

“Do you want some drinks or are you hungry?” He asked again, now sitting in one of the metal chairs behind my back, I feel so uncomfortable kahit na may distansya pa din kaming dalawa.