(Yoon Jeonghan's PoV)
"Oh, you're home. Nauna nako sayong umuwi, dumaan padin ako sa chinese restaurant dyan sa may kabilang kanto eh"
-naabutan ko syang naglalaro nang play station sa may salas habang may subo subo pang jelly ace. May wine glass din sa tabi nya. Nakapatong ang mga paa nya sa lamesa at gigil na gigil na nagpipipindot dun sa controller.
"What is your concept for today? Play station and jelly ace kinda suits each other but putting a wine glass beside you? What concept is that?"
-ibinaba nya yung controller at uminom nang wine
"You know what? Luxurious gamer"
-I just shook my head in disbelief. God, what is even concept? I walked towards him and sat on the sofa, more like throw myself on the sofa. God, I'm tired.
"Where have you been? I cooked dinner for us pero nauna narin akong kumain"
-tingnan mo tong taong to, hindi na nga ako naintay na makabalik sa office, inunahan parin ako sa pagkain.
"Mingyu's studio"
-humiga ako sa lap nya habang itinuloy nya naman ang paglalaro.
"Tired? C'mon, play with me"
"When did you become a gamer? The last time I check you hate things like that cuz you're not good at it"
"This is my pass time during holidays. Alam mo namang napaka boring kong mamuhay kaya nung napunta akong america natuto akong malibang nang sarili"
"Why don't you find someone to date? Kesa sa na stu stuck ka sa controller nayan?"
"Nah. I prefer playing this than playing with girls heart"
"Hindi ko naman sinabi na paglaruan mo sila ah"
-sino bang bakla saming dalawa? He sounds more gay than me. Ipinikit ko ang mga mata ko habang nagpapahinga sa lap nya.
"Did you tell mingyu?"
-shit. He just reminded me of the stress I'm trying to forget.
"I'll tell him later. I'm afraid that I'll make his heart uneasy pag nalaman nyang makaka trabaho ko si Seungcheol"
"You need to. Mas lalong hindi sya magiging kumportable pag sa iba nya pa nalaman at hindi sayo"
"I know joshuya. He trust me, and I don't wanna break that trust"
-I don't know why I am stuck in this kind of situation. I mean, bakit naman pinagtagpo pa ulit kaming dalawa kung pwe pwede namang parehas nalang kaming magkanya kanya diba? I'm having my own life, and I am sure that he's not even bothered that I'm around him. Pwede namang hindi nalang kami magkita kahit kelan diba? Pwede namang makalimutan nya nalang ako sa paglipas nang panahon at pwede namang mabura nalang din sya sa utak ko. Pero bakit pinagtagpo parin kami? Bakit parang nag back to zero ako sa pag mo move on? Na parang kahapon lang nangyari ang lahat at naging sariwa ulit ang lahat nang sakit na ipinaramdam nya sakin nung araw nayun? I don't wanna doubt myself anymore. Tama na yung isang libong tanong na ginulo ang utak ko nung hindi nya man lang nagawang ipinaglaban kung anong meron kami noon. Tama nayun, ayoko nang maalala pa but I know that it's gonna be tough since he's going to be a nuisance every single day.
"It's gonna be tough I know, but you need to compose yourself, you know when I saw you crying earlier, I'm really convinced na hindi kapa rin talaga nakakalimot Han"
"Galit ako sa kanya Jisoo. Gusto ko syang sampalin kanina nung nasa sasakyan kami. How dare him made me uncomfortable? He's not even worth of my precious time. But why do I need to deal with him? Pwede bang maglaho nalang sya? I feel like he's toying me. He's making fun of me and I can't do anything about it"

YOU ARE READING
Intersected Lines (R-18)
FanfictionHow can someone's 'hold me' turns to a sudden 'let me go'? How can someone's 'I love you' turns to a sudden 'I'm leaving you' How can someone adore you today? Then despise you the other day? How come you loved me yesterday? But won't even look at me...