Line 27

91 7 3
                                        

(Choi Seungcheol's PoV)

"Ah! Dahan dahan naman kasi masakit kaya. A-ah! Ta-ngina wait lang!"

"But I'm being gentle loves"

"S-shit! Ah! Tanggalin mona. Masakit! Tanggalin mona!!!"

"Just trust me, malapit nako. Masamang mabitin. Patapusin mo naman ako"

"Hindi kona kaya! S-stop! Urgh!"

"I-im near..."

:-\ opppxxxx

"CHOI SEUNGCHEOL BITAWAN MONA ANG PAA KO NGAYON DIN! MASAKIT NGA KASI!"

"MABIBITIN NGA YUNG PAGMAMASAHE KO SA PAA MO! TRUST ME MAMAYA OKAY NATO!"

"HINDI KONA KAYA!"

"MALAPIT NA KO MATAPOS!"

-dapat nga nagpapasalamat pa sya sa pagtulong ko eh. Eh kung pabayaan kona lang kaya syang mamilipit sa sakit dito? Sya na nga ang tinutulungan nagiinarte pa. Inirapan ko sya at hinawakang mabuti ang paa nya.

"Tsk. Ayan kasi akyat pa"

-I held his foot on my lap and continue on massaging it gently. Squinting my eyes a bit out of irritation. Honesty I wanna go rough on him dahil inaasar nya ko pero tutal moment na namin to together wag nalang nating sirain.

"Ah!"

-Hinihila nya yung paa nya kada nasasaktan sya kaya hinihila ko ulit yun pabalik sa lap ko, applying some force to warn him na hindi sya sakin mananalo.

"Tsk. Stay still!"

-He's in great pain after spraining his foot upon landing on a wrong angle a while ago, may mga gasgas din sya sa binti na hindi naman kalaliman. I also got few bruises and cuts but unlike him I can hold it in. Inalalayan ko kaagad sya papunta sa may dalampasigan at dito ko ngayon sinusubukang bawasan ang tension sa muscles nya.

"T-that's enough, I'm fine"

"Few more seconds"

-he tried to pull his foot ones again and that left me with no choice but to place a hand on his knee and glare at him.

"Saglit nalang kasi. Wag kang malikot"

-scaring him a little na alam kong wala namang talab sa kanya. In seven years I never won a single argument with him.

"You're bleeding"

"I'm fine"

"Let's go back"

"You can't walk"

-nagtamo ako ng maliliit na gasgas sa dalawang siko at malaking sugat sa kaliwang binti na hinahayaan kolang ngayong mahugasan ng tubig alat.

"I can. Let's go back para magamot din yang sugat mo"

-I scoffed and met his gaze. I smiled widely at him.

"This is nothing"

"Don't try to be the bigger man in here. Let's go back and have your wounds treated"

"Is that out of concern?"

-I asked him seriously. It's embarrasing to admit but my heart feels warmness in his words despite of his cold tone. I miss things like this, him being concerned over me.

"It's out of guilt you jerk"

-I looked away and mumbled 'I never won anyways' as I slowly unbutton my polo.

"Y-ah... Why are you undressing?"

-He jerked and removed his foot on my lap looking confused with my action. I raise a brow and smirked at him.

Intersected Lines (R-18)Where stories live. Discover now