MAFYA'NIN KÜÇÜĞÜ

Bölüm 5 - NEDEN GELDİ Kİ

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum. 2 ay olmuştu Demir beyi görmeyeli.. Sadece bir kez adamını gönderip bir şeye ihtiyacımız var mı diye sordurmaya adamını... Monoton olan hayatım Umut ve kafe arasında gidip geliyordu. Sessizdim. Gerçi konuşacak derdimi anlatacak, yalnızlığımı paylaşacağım biri de yoktu hayatımda! 

Kafe o kadar doluydu ki, bir kez bile molaya çıkamamıştım. Çok yorulmuştum. Karnım acıkmıştı. Ama benim aklımda Umut vardı. Kuzum bu aralar daha bir huysuz olmuştu. Büyüdükçe beni yanında istiyordu. Bulamayınca da zavallı Fatma teyzeyi uğraştırıyordu minik adamım. Yine de onu o kadar çok seviyorduk ki. Onun canına gelecek her şeye göğüs gererdim. Sonuçta onun için yaşıyordum. Saat gece yarısını geçiyordu. Fakat hala içerisi tıklım tıklım doluydu. Ne zaman çıkarlarsa biz de o zaman paydos edecektik. Yavaş yavaş kalkmaya başlayan müşterilerin ardında bıraktıkları kirli bardakları toplamaya başladım. 

Eve yürürken ıssız sokaklardan başka bir şey yoktu etrafta.. Ben ve yalnızlığım karanlıkta ilerliyordum. O kadar çok yorulmuştum ki adım atacak halim bile kalmamıştı. Başım dönünce önümdeki elektrik direğine yaslanıp kaldım bir süre. İyi olduğuma kanaat getirince daha hızlı adımlarla Fatma teyzenin kapısını çaldım. Camda beni bekliyordu zaten. Umut uyumuş olmalı ki sesi gelmiyordu. Umut'u düşününce yüzümde bir tebessüm oluşuyor her zaman. Kapı açılınca Fatma teyze kucağıma Umut'u verip kapıyı kapattı. Çok mahcup olmuştum. Bu saate kadar beni bekliyordu. Ama yapabileceğim bir şey yoktu ki. 

Eve girdiğimizde kucağımda uyuyan bebeğimi yatağa yatırıp üzerini iyice örttüm. Kapı çalınca hemen kapıya koştum. Gecenin 2'inde kim gelmiş olabilir ki? Kapı deliğinden bakınca Demir beyi gördüm. İlk önce açmak istemedim. Sonrasında; Duru 2 saniye içinde kapıyı açmazsan kapıyı kırarım. Beni sinirlendirme! diye kükredi resmen... Bir daha görmeyeceğime emin olduğum adam karşımdaydı. Ben şok içerisinde ona bakıyordum.