MAFYA'NIN KÜÇÜĞÜ

Bölüm 7 - BUNDAN SONRA

İyice kafasını yaklaştırıp. Ne diyorsun lan sen. Beni benim evimden kovamazsın. Lan gece gece beni neden sinir ediyorsun. Bundan sonra benden bu kadar uzak olabilirsin dedi. Ben şok olmuş bir şekilde sadece gözlerinin içine bakıyordum.. Ne demek istemişti ki şimdi bu adam ???

Şu an o kadar korkuyordum ki.. Vücudum zangır zangır titriyordu. Ne yapıyordu bu adam. Korkudan sesim de çıkmıyordu. Dilimle kurumuş dudaklarımı ıslattım. Kolumdaki eller beni iyice kendine çekince vücutlarımız neredeyse bir olmuştu. Sessizce beklemekten sıkılmıştım. 'Ne yapıyorsun be! kolumu bırakır mısın koparmaya niyetlisin her halde' deyip sertçe çektim kolumu. O kadar sıktı ki dağ ayısı kolumu morarttı kesin diye söyleniyordum. 

Hiç bir şey olmamış gibi tekrar koltuğa uzandı. Üzerime battaniye ört diye de emir verdi beyimiz. Uyuz olmuştum işte. Odama ilerleyip dolaptan kalın bir battaniye ve yastık alıp tekrar söylene söylene salona doğru ilerledim. Sessizce yanına yaklaştım. Üzerini örtüp Yastığı elime aldım. Nasıl koyacaktım ki bu taş kafanın başına daha da yaklaştım. 

O enfes; tarifi imkansız  kokusu ciğerlerimi istila etti anında. Yarabbim sen aklımı koru! Sürekli yanında olup koklayası geliyordu insanın. Yüzünü incelemeye başladım. Her şekilde kusursuzdu bu adam. O kadar yakışıklıydı ki. Tek kelimeyle erkek güzeliydi. Bir o kadar da gıcıktı hıhhh.. 

Tam Elimi başının altına koyacaktım ki ne olduğunu anlamadan bileğimden tutup beni üzerine doğru düşürdü. Boğuk bir çığlık çıktı dudaklarımdan. Kalbim korkudan deli gibi atıyordu. Üzerine boylu boyunca uzanmıştım. Belimi sımsıkı tutuyordu. Göz göze geldiğimizde rengini daha önceden anlamadığım gözlerine baktım. Bu adamın gözleri griydi. Çok çok güzeldi. O kadar güzeldi ki. Anlatamadım. Hiç tatmadığım, kendime itiraf edemediğim bir gerçek geliyordu başıma. Korku tek kelimeyle korku hissediyordum. Diğer hislerimi gerilere göndermek en iyisiydi benim için. Kalkmaya yeltendiğimde biraz daha sıktı  belimdeki kollarını. 

Ya bırak lütfen bırak. Ben ona ağlamaklı bakarken bütün yüzümü bakışlarıyla  tarıyordu. Bir kez daha denediğimde bir elini başımın üstüne bastırıp biraz böyle kal. dedi sert sesiyle.

 Şok olmuştum zaten ilk defa bir erkekle bu kadar yakınlaşmanın verdiği utançla ne yapacağımı bilemiyordum. Allah'ım sen bana yardım et. Sabırla beklemeye başladım. Uyuyunca hemen kalkmam lazımdı. Çok ayıp böyle adamın üzerinde yatmak. Eminim şuan bütün yüzüm kırmızının tonlarına geçiş yapmıştır. Çok utanıyorum çok. Ama o kadar güzel bir his ki güven ve şefkat duymak. Sıcak kollarda güven ve huzur bulmak. Ne hissedeceğini şaşırmış bir şekilde şuan ki durumu çözmeye çalışıyordum saf halimle... Uzun zaman olmuştu böyle hissetmeyeli.

 En son teşekkür ettiğimi hatırlıyorum ve daha da sıklaşmış kollarla bundan sonra böyle dediğini gerisi karanlık. Ne ara uyudum hiç hatırlamıyorum.