_ Instant mommy for hire _

[ 49 ]

A KISS FOR GOODBYE!

Pabalik ako ng bahay galing sa sementeryo binisita ko ulit sina Lola at mama baka kasi wala Na akong pagkakataon Mamaya o bukas.

Naglalakad ako ng madatnan ko ang magarang sasakyan na naka-park sa tapat ng bahay. At isang matipunong lalaking nakasandal sa pinto ng driverseat.

Mga kamay niyang nasa kanyang bulsa. White polo and black pants. Iba pa rin talaga ang kabog ng puso ko pagdating sakanya.

I took a deep breath at nagpatuloy sa paglalakad ng malapit na ako ay tumayo siya ng matuwid at hinarap ako na may mapungay na mata.

Di ko siya kayang tingnan sa mata, pakiramdam ko ay narito lang siya dahil sa awa. Pero kahit anong reason ng pagpunta niya rito ay wala akong pakialam, dahil sa huling pagkakataon magiging makasarili ako ngayon. Wala akong ibang iisipin kundi ang sarili ko.

" Hi! " Nakangiti kong bati sakanya. It feels awkward but I have to act like does nothing happened.

" Jenny --- "

" Kanina ka pa ba ? " Pagputol ko sa sasabihin niya, " Tara pasok ka Muna. " Paganyaya ko.

Nagdadalawang isip siya yan ang nakikita ko sa mga mata niya. Pero pinilit ko siyang pumasok.

" Umupo kana muna maghahanda lang ako ng pagkain natin. " Nakangiti kong ani .

At dumiritso na ako ng kusina, habang nagsslice ako ng mga ingredients, nanginginig ang puso ko sa sakit.

Hindi ko na namamalayan na tumutulo na Pala luha ko. Nanghina mga tuhod ko, at tuluyan lang nilamon ng sakit ang loob ko.

Natigilan ako sa pagslice nakatukod ang kamay kong may hawak ng kutsilyo sa kitchen counter ang isa kong kamay naman pinipilit na punasan ang luha na walang tigil sa pagagos saking pisngi.

Then an arm suddenly wrapped on me. He's scent, napapikit ako sa gusto Kong pigilan ang sarili kong yakapin siya.

He's head rested on my shoulder. Humigpit ang hawak ko sa kutsilyo, sa tuwing iniiwasan ko siya mas lalo kong nararamdaman ang sakit.

Drake gives me a reason to fight this illness, he gave me strength to go, pero sa tuwing nawawala siya sakin paulit ulit akong pinapatay.

Humarap ako sakanya at niyakap siya, yakap Na sobrang higpit, yakap ng pananabik :(

And that moment I when into a emotional breakdown. He hugged me back.

" I'm so sorry for being selfish and blind. " Nanginginig ang boses niyang ani. " I'm so sorry for just letting you go, and I'm so sorry for not being at your side when you need me. I'm so sorry Jenny! "

He push me enough to met he's gaze. Hes eyes is turning into red then filling with water. I just about to say something nang natigilan ako dahil sa paghawak niya saking mukha wala akong ibang naririnig kundi ang tibok ng puso naming dalawa Na parang kumakanta.

And for how many months since the last feel of he's breathe, he's lip over mine. He were smoothly and gently kissed me like he were missed me alot.

Then, niyakap niya ako muli Na parang ayaw niya na ako pakawalan. Napapapikit muli ako, sana matapos ang araw na to Na mapapatawad ko pa ang sarili ko.