''Parmak uçlarımdaki her damardan
tek tek taşıyorum seni kalbime.
Ve sen gitmek istiyorsun.
Gitme.''
------------------------
‘’Sana dokunabiliyorum.’’
‘’Hissedebiliyorum Eren.’’
‘’Hayır. Sana gerçekten dokunabiliyorum. İçime işliyorsun. Parmak uçlarımdaki her damardan tek tek taşıyorum seni kalbime.’’
‘’Eren... Gitmem gerekecek biliyorsun.’’
‘’Mecbur değilsin. Ben sana böylesine bağlıyken değilsin. Sensiz ne yaparım bir fikrin var mı? Sana bu kadar yeni sahip olmuşken senden vazgeçemem. Bunu bana yapamazsın Asya. Henüz bu kadar tazeyken dokunuşun bende, yeniden seni özleyerek her bir zerremin yanışına seyirci kalamam. Gidemezsin Asya.’’
‘’Gitmem gerekiyor.’’
‘’Gitme ne olur.
Asya.
Gitme.’’
‘’Eren! Anlamıyor musun? Benim için kolay mı sence? Vazgeçmek senden, kolay mı? İçerden kırılmış cam gibiyim, parçalarım etrafa saçılmış. Ama gitmem gerekiyor. Görmüyor musun? Ölüyorum! Her geçen saniye, daha çok ölüyorum. Sana bu acıyı yaşatamam. Yalnız ölmeyi seçiyorum, kabullen artık. Lütfen.’’
‘’Kabullenemem Asya. Kırıkların batıyor her yerime. Yaralıyorsun beni. Kendinle birlikte beni de yakmak istemiyorsun. Ne olacak yanacaksan? Benimle yan. Ama beni bırakma. Sen bir köşede yalnız başına ölmeyi bekleyeceksin. Ölmek isteyeceksin. Bense her gece öleceğim. Tekrar ve tekrar. Bırak kalan zamanımızı birlikte geçirelim. Bırak. Beni de sürükle yanında. Ben de seninle öleyim. Ama beni bırakma.’’
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Parmak Uçlarını Kazıtan Kadın
KurzgeschichtenGözlerinizi kapatıp yatağınızda yan döndüğünüzde, sol tarafınızdaki boşluğu doldursun diye değil, boşluğu daha çok hissedin diye var bu mektuplar. Bu kadın, parmak uçlarını kazıttığı için yazıldılar.
