Klimalı ofisinin içinde bile terleyecek kadar obezleşmiş bir adamın üç gündür aptal evraklarından kaldıramadığı için yıkamadığı kafasına baktı ve altında kalan topumsu bedenden yayılan kokuların ne kadar uzağa gidebildiğini merak etti. Büyük bir ihtimalle yarın akşam evine gittiğinde televizyonun karşısına oturup bir ton para bayıldığı hazır yemeklerini yiyecek ve bu etkinliği banyo yapmaya tercih ettiği için ertesi sabah bir şişe parfüm ile üzerine sinen kapitalizm kokusunu bastırarak işe gelecekti.
''Sedef Hanım?''
İsmini duymasıyla irkildi ve karşısındaki adama, ismini anmakla ne büyük hata yaptığını bilmeyen adama baktı.
''Ah, özür dilerim, dalmışım.'' Dedi artık suratına yapışmış yapmacık gülümsemesiyle. Adam bir şeyler anlatmaya devam etti, Sedef ise ofisteki insanları izlemeye. Tam dar siyah elbiseli bir kadının, yüksek topuklarının üzerinde kata girdiğini gördüğünde, adamın sesini yeniden yakaladı ve adama dönmek zorunda kaldı.
''Biz sizi arayacağız Sedef Hanım, geldiğiniz için teşekkürler.''
Sedef adamın yüzüne baktı. Gözlerinin etrafındaki çizgilere, bakışına, kaşlarının duruşuna, dudaklarını sıkıp sıkmadığına baktı. Utanmasa gözeneklerine bile bakacaktı. Ama gerek yoktu çünkü anlamıştı.
Aramayacaktı.
''Ben teşekkür ederim...'' Adamın masasının üzerindeki isimliğe bir saniyeliğine baktı. ''Hakan Bey.''
İkisi de en korkunç maskeleri olan yapmacık gülümsemelerini takındı ve Sedef, cam kapılı odadan çıkıp katın sonundaki asansörün önünde asansörü beklemeye başladı.
Bu yedinci iş görüşmesiydi. Sadece bu gün içinde. Oflayarak asansörün kırmızı yanan düğmesine bir kez daha bastı. Çabuk geleceğinden değil, canı sıkıldığından.
Asansör gelene dek son kez ofise baktı. Az önce gördüğü siyah elbiseli kadının asansöre doğru yürüdüğünü fark etti, normalde olsa önüne dönerdi ama kadına dik dik bakmaya devam etti. Bir şey olacağından değil, canı sıkıldığından.
Kadın üzerindeki bakışları fark etti ama duruşunu bozmadan asansörün önünde Sedef ile beklemeye başladı.
Asansör geldi, iki adam bir de kadın asansörden indiler ve hepsi de siyahlı kadına selam verdi.
Asansöre bindiler ve asansörün kapıları kapanmadan hemen önce ikisi de düğmelere yöneldi fakat Sedef 0'a basınca, kadın geri çekildi.
Sedef hala kadına bakıyordu, kadınsa aynadan kendine.
Kadın aniden döndü ve sordu.
''Neye bakıyorsun sen?''
Sedef sırıttı. Komik olduğundan değil, canı sıkıldığından.
Asansör durdu ve asansörün kapıları açılmadan hemen önce Sedef tek bir kelime söyledi.
''Orospu.''
Kadın orospuydu elbet, ama ondan değil, canı sıkıldığından.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Parmak Uçlarını Kazıtan Kadın
Cerita PendekGözlerinizi kapatıp yatağınızda yan döndüğünüzde, sol tarafınızdaki boşluğu doldursun diye değil, boşluğu daha çok hissedin diye var bu mektuplar. Bu kadın, parmak uçlarını kazıttığı için yazıldılar.
