Sokağın başındayım şimdi.
Bak görüyor musun şu boyası dökülmüş eski sarı binayı?
İşte o, çocukken istediğim oyuncak bebek.
Hemen yan tarafındaki o küçük ama sevimli eski bakkala bak şimdi.
Oranın içinde çocukluğum boyunca hiç sahip olamadıklarım var.
Tam karşısındaki açık mavi gecekondu, çocukluk aşkım.
Az ilerisinde, bana hiç almadıkları o bisikletin yeşilinde bir bina daha.
Biraz daha ilerlerseniz, lise yıllarımı görüyorsunuz.
Şu küçük kahverengi ev, gençlik düşlerim.
Karşısına kondurulmuş turuncu bina, anılarım.
Yaşadıklarım.
Yaşayamadıklarım.
Bunlar benim düşlerim.
Burası, Düşler Sokağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Parmak Uçlarını Kazıtan Kadın
Short StoryGözlerinizi kapatıp yatağınızda yan döndüğünüzde, sol tarafınızdaki boşluğu doldursun diye değil, boşluğu daha çok hissedin diye var bu mektuplar. Bu kadın, parmak uçlarını kazıttığı için yazıldılar.
