His name was Elliot.

Het telefoongesprek

De dagen na de ruzie met Elliot waren zwaar. Je was echt verliefd op hem, je hield van hem. Hij hield toch ook van jou? Waarom kon hij niet tegen je praten? Vertrouwde hij je niet? Er waren nog zoveel vragen die door je hoofd spookten. Elliot had geen contact meer gezocht. Natuurlijk, hij had zijn telefoon niet meer. Maar hij wist waar je woont, dus hij had makkelijk gewoon langs kunnen komen. Of had hij geen behoefte meer aan contact? Wat er ook met hem aan de hand was, je voelde je kut. Gewoon echt kut. Tegen je moeder had je gezegd dat je ziek was, zodat je niet naar school hoefde. Dagen lang lag je in bed, huilend, geen zin om iets te doen. Het enige wat je wilde was dat Elliot terug kwam.

"Hey lieverd, ik ga naar me werk maar-"
Je lag te huilen maar veegde snel je tranen weg toen je moeder binnen kwam.
"Gaat het wel?" vroeg ze en kwam bij je op bed zitten. "Wat is er?"
"Niks mam, het gaat prima." zei je terwijl je je omdraaide met je rug naar je moeder toe.
"Je was aan het huilen, dat is niet niks schat."
"Ik heb gewoon heel erg hoofdpijn. Maar ik pak straks een paracetamol, maak je geen zorgen."
"Zal ik thuis blijven? Als jij je echt zo beroerd voelt-"
"Nee mam, het komt goed. Ga maar naar je werk."
Je had geen zin om de hele dag je moeder om je heen te hebben, je wou gewoon alleen zijn nu. Ze wist ook niks over Elliot, ze wist niet eens dat hij bestond. Je wou jullie 'relatie' nog even geheim houden. Als Elliot er klaar voor was zou je het je ouders vertellen. Maar nu is hij weg, en ben je alleen. Niets meer om te vertellen.

De hele dag lag je in bed te netflixen, maar je kon je niet focussen op wat er allemaal gebeurde. Soms kwam je even je bed uit om naar de wc te gaan, of om iets te eten. Maar als je iets te eten maakte nam je 1 hap en was je al klaar. Je hang een honger meer. Je wilde niks meer. Je wilde alleen maar Elliot, maar die is er niet. Het enige wat je hebt is zijn telefoon, maar wat heb je daar nou aan?
Je stond voor de spiegel naar jezelf te staren. Wat was er allemaal van je geworden? Het leek alsof je al een paar dagen geen slaap had gekregen. Zo bleef je een aantal minuten in stilte staan. Tot dat die stilte werd doorbroken. Je liep naar je kamer en zag dat je gebeld werd door een onbekend nummer. Even aarzelde je, maar je nam toch op.
"Hallo?"
"Layla?" hoorde je aan de andere kant van de lijn. Maar dit was niet zomaar een stem.

Het was Elliot.

"Elliot? Ben jij dat?"
"Ja, ik ben het. Ik heb je hulp nodig."
"Waar ben je geweest? Waar ben je nu?"
Het bleef stil.
"Wat was er aan de hand? Kan ik je zien?" bleef je doorvragen.
"Ik kan je nu niet zien. Sorry."
"Hoezo niet? Ik heb niks van je gehoord afgelopen dagen. Ik was zo bezorgd! Ik moet je echt zien Elliot. Stuur me je adres, ik kom naar je toe."
"Nee Layla, het kan niet." hij zuchtte. "Weet je nog dat ik werd gebeld? Het was mijn moeder. Ze vroeg om hulp omdat ze weer geslagen werd door Jim. Hij had haar arm uit de kom geslagen, en ging er toen vandoor."
Tranen kwamen bij je op, je had het echt met Elliot te doen. Hij vertelde verder.
"Ik ben met mijn moeder naar het ziekenhuis geweest, en toen we weer thuis kwamen was hij er weer. Ik wou hem eruit gooien, maar mijn moeder nam het gewoon voor hem op! We hadden een knallende ruzie en toen ben ik uit huis gezet. Door hem! Mijn moeder deed er niks aan!"
"Jezus Elliot, wat nu? Wil je bij mij wonen?"
"Nee Layla, ik kan je niet zien. Misschien gaat Jim naar jou toe als een soort wraakactie. Ik heb ze wel eens verteld over jou, dus Jim weet dat je bestaat."

Je kreeg een warm gevoel van binnen, Elliot heeft over je verteld?
"Wat je nu het best kan doen is gewoon binnen blijven en niks doen. Enne.."
"Wat, Elliot? Wat kan ik voor je doen?"
"Ik ben veilig.. voor nu. Maar ik heb geld nodig. Ik kan niet meer terug naar mijn werk, en al mijn geld ligt nog thuis, maar daar kan ik ook niet meer naartoe. Ik vroeg me af of jij me misschien geld zou kunnen toesturen. Ik heb ook geen telefoon meer, die ben ik onderweg kwijtgeraakt."
"Hoeveel heb je nodig? Ik wil niet dat er iets met je gebeurd."
"Je bent een topper, Layla! Ik heb voor nu een paar honderd euro nodig. Ik beloof het je, je krijgt het terug."
"Oké, stuur maar door waar het geld naartoe kan. Met wie zijn telefoon ben je eigenlijk aan het bellen?"
"Ik heb een telefoon geleend van een bekende, maak je daar maar geen zorgen over. Ik stuur je nog de gegevens."
"Wanneer zie ik je weer?"
Elliot reageerde niet.
"Elliot?"
"Ik weet het niet Layla, een tijdje niet meer."
"Hoezo? Ik ga je een hoop geld toesturen, ik wil weten of dat wel goed aankomt. Ik wil weten waar je bent, ik wil je zien Elliot!"
"Ik moet gaan, oké? Doei Layla."
"Elliot!"
Hij hing op. Wtf? Aan de ene kant vond je het fijn om hem weer te horen, maar hij deed heel vaag. Met wie is hij? En wanneer zie je hem weer?

Je gedachtes werden doorbroken door een melding op je telefoon. De gegevens waar je een paar honderd euro naartoe moet sturen, niet wetende waarom je het überhaupt moet sturen.